Jörð - 01.09.1940, Blaðsíða 89

Jörð - 01.09.1940, Blaðsíða 89
Ég sá hana um kvölcli'S og ég sagði við sjálfan mig: Hún lik- ist hafgolun.ii, sem blandast ilmi lynggrænna heiða. — Hún var átján ára. Hún hét Arma Ley. Hún hét Arma Ley. Og hún heitir það ávalt, því Arma Ley lifir, þó að líkaminn hennar fagri sé orðinn að moldu í gömlum kirkjugarði undir Giljahlíðum. Fallega, bjarta Arma Ley! Enn man ég þá sársaukakenndu gleði, er ég fann til fyrsta skift- ið sem ég sá hana. — Hún kom á móti mér fyrir utan húsið og heilsaði mér: „Velkominn tii okkar!“ — Hún lýsti eins og sól, í gleði æsku sinnar, og eins ■og sól rann hún upp yfir lífi minu ; guð var nýbúinn að skapa hana; augu hennar voru hrein eins og himinn öræfanna. — Hún var í meðallagi há. ljóslit- uð með gulbrúnt hár og dökkar Lrýr. Fagurvaxin var hún einnig; í fasi hennar voru blandnar alvara og gleði i mildu samræmi og hún átti þann sjaldgæfa persónuleika, sem gefinn er einstöku manneskjum, að allir, sem nálægt þeim koma, "verða betri en þeim er eiginlegt. Fegurð hennar var hrein og •svöl, eins og bjarmi snævar. — Og hvert sinn er ég leit hana, fann ég til sársauka yfir þvi, að eg átti að missa hana aftur, að bún var aðeins gestur og sendi- boði frá eilífum örygðarheim- Jörd um. Ég fann örlagaþungann í samfundum okkar og alvara dauðans lagðist yfir hamingju mína; því ást mín var ekki af þessum heimi; hún var gleði hins eilifa, gleymda lands, gleði sem jarðarlDarnið fær ekki að njóta, sem það getur ekki snert með höndum sínum, ötuðum moldu. Og frá fyrstu stund óttaðist ég ást hennar, ástina, sem var okkur báðum ásköpuð frá eilífð til eilífðar. Hún lamaði vilja minn með þeirri angist, er fylg- ir hinni fullkomnu hamingju. Mér var það fyrirfram ljóst, hvaða byrði átti að leggjast á herðar mínar þetta dýrðlega sumar, sumarið 1915. — Fall- ega, bjarta Arma Ley. Hún var dómur örlaganna yfir lífsleið minni; hún vígði mig til þján- ingar og einveru á dimmri jörð, vígði mig til æfilangrar leitar eftir því, sem enginn getur fundið í heirni dauðlegra. ,,Þú ert svo alvarlegur á svip- inn“, sagði hún einu sinni. „Þú ert svo dapur; — sjáðu!“ Og hún lagði hendur sínar yfir augu mín. „Horfðu á sólskinið! Finnurðu ekki af því ylinn? Brostu, vinur; það er sumar — sumarið okkar!“ Ég sá ljósið gegnum fingur hennar og fann af þeim ylinn; ég var mjög hryggur. Ég fann þá þegar ískuldann af andar- drætti haustsins og heyrði öld- ur vetrarhafsins falla þungt að auðri klakaströnd. — Ég heyrði 231
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Jörð

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jörð
https://timarit.is/publication/467

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.