Prestafélagsritið - 01.01.1921, Qupperneq 100

Prestalélagiritið.
Sænsk guðfræði og trú.
95
sér, ef hann kom með réttu hugarfari, með opna, leitandi
sál og reiðubúinn vilja. Með því telur þessi stefna, að
kristinni trú verði forðað frá því að stranda á skeri
kreddufestunnar, eða hlaupa upp á grynningar »skyn-
semskunnar«.
Þessi stefna telur sig eigi hafa vald til þess, að slá
föstum neinum nauðsynlegum og »ómissandi skilyrðum«
fyrir því, að guð geti framkvæmt hjálpræðisáform sín. Pað
er ekki vort, að setja hinum almáttuga nein skilyrði. En
heldur ekki telur hún sig geta neitað neinni staðreynd
vegna þess eins, að hún fari í bág við þau náttúrulög,
sem mennirnir þekkja. Samkvæmt trú þessara manna
hlýtur guð að standa »öllum náttúrulögum ofar«. Og
trúarinnar vegna er óhætt að láta mörgum spurningum
ósvarað. Það er í sjálfu sér trúarlífinu óviðkomandi. Og
sú trú, sem er sönn, auðmjúk trú hjartans og viljans,
þarf ekki að skerðast við það, þó að vísindin finni
eitthvert það svar, sem skynsemi og trú kemur ekki
saman um.
Eg nefni hér þau ritin, sem ég tel merkust þeirra, sem
ég hefi getað kynl mér: N. Söderblom: Gá vi mot religi-
onens förnyelse? J. Lindblom dócent i Uppsölum: Jesu
religion oclx historisk kristendom. G. Aulén prófessor i Lundi:
öen kristna tron och det kyrkliga nutidsláget. Til þessa
flokks mætti einnig telja hið ágæta rit próf. Lyder Bruns
1 Osló: Jesus í lys av historisk forskning, sem samtimis
var gefið út í sænskri þýðingu. Loks er nú um það bil
nýkomið út rit eftir T. Bohlin, dócent í Uppsölum, um
gildi Jesú í trú kristins manns, sem ég því miður hefi
eigi átt kost á að kynna mér.
Skal nú lýst nokkrum atriðum í skoðunum þessara
nianna, sem telja má að séu sammála um höfuðatriðin.
Fyrst og fremst telur þessi stefna, að Linderholm geri
1 framkvæmdinni að engu þá trú á guð föðurinn, sem
hann þó sjálfur vill játa, er hann neitar beinum áhrifum
°g starfsemi guðs i náttúrunni og ytra lifi manna. Trú