Sjómannadagsblaðið - 01.06.1989, Qupperneq 138

136
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
innar sem þá lá fyrir fundinum til
kaupanna var svo orðað, að „að jörð-
in skyldi nýtt fyrir sjómannabörn en
einnig til leigu eða sölu jarðnæðis
undir sumarhús sjómanna og fyrir
væntanleg orlofsheimili sjómanna-
stéttarinnar.“
Nokkrum dögum fyrir þennan að-
alfund eða 12. marz hafði Samtökun-
um borizt rausnarleg gjöf til hinna
fyrirhuguðu jarðarkaupa til að koma
upp sumardvalaraðstöðu fyrir sjó-
mannsbörn.
Félag ísl. botnvörpuskipa eigenda
hafði árið 1942 gefið allríflega upp-
hæð á þeim tíma, rúmlega 10 þúsund
krónur, til þess að koma upp sjó-
mannastofu í Fleetwood, en þangað
var siglt mikið á stríðsárunum með
fisk. Það varð ekkert af þessum
framkvæmdum og eftir styrjöldina
lögðust af siglingar til Fleetwood og
þetta fé hafði legið óhreyft í banka,
en vaxtalítið, þó hafði hnoðast utan
um þessa fjárhæð og hún 1964 orðin
58 þús. kr. FIB gaf nú Sjómanna-
dagsráði heimild til að nota þetta fé í
ofannefndum tilgangi, kaupa á jörð-
inni Hraunkot í því skyni að reka þar
sumardvalastað fyrir sjómannabörn.
Strax þetta vor eða 27. apríl var
kosin þriggja manna nefnd til að fara
að huga að framkvæmdum að
Hraunkoti en barnaheimilið var
áfram rekið að Laugalandi um sum-
arið. Framkvæmdir voru miklar í
uppbyggingu Hrafnistu heimilisins,
mikillar stækkunar þessi árin og það
gerðist fátt að Hraunkoti (Hraun-
borgarnafnið varð ekki til fyrr en
löngu eftir þetta). íbúðarhúsið á
jörðinni var illa íbúðarhæft til rekst-
urs barnaheimilis og þurfti það mik-
illa viðgerða við. Unnið var að því að
fá rafmagn lagt að húsinu og einnig
nokkuð að ræktunarframkvæmdum.
Sjómannadagsráð vildi og láta lag-
færa ósinn á Höskuldarlæk, sem rann
að hluta um landareignina og fá síð-
an ágóðahluta í veiði í læknum. Það
reyndist mikill dráttur á því að raf-
magnið kæmi og veiðikrafan lenti í
þófi. Vorið 1967 var Sjómannadags-
ráði neitað um aðstöðu í Laugalands-
skóla til áframhaldandi rekstrar
barnaheimilis þar. Þá var ekki um
annað að ræða en hraða framkvæmd-
um í Hraunkoti, því að Samtökin
voru ákveðin í að halda áfram rekstri
sumardvalarheimilis. Þótt aðstaðan
væri alls ófullnægjandi að Hraunkoti
voru nokkur börn þar eystra sumarið
1967 og 1968, en það sumar voru fest
kaup á tveimur skálum, sem sænskir
verktakar höfðu notað sem manna-
íbúðir við vinnu við Sundahöfn og
létu Svíarnir Sjómannadagsráð njóta
tilgangsins með kaupunum og höfn-
uðu hæsta tilboði en seldu Sjó-
mannadagsráði báða skálana á 525
þús. krónur og fylgdi mikið af hús-
gögnum. Þá var eftir að koma skál-
unum austur og reyndist það erfitt
verk, þar sem yfir fjöll var að fara en
austur komust þeir báðir heilir, en
margt þó úr lagi gengið svo sem allar
rúður brotnar og veggklæðning ónýt.
Mikið sjálfboðaliðsstarf var unnið
við að koma skálunum í lag og jafn-
framt unnið að miklum viðgerðum á
íbúðarhúsinu, steypa þurfti nýjan
grunn, kjallarinn var ónýtur með
öllu. Til þessa verks þurfti að lyfta
húsinu. Mest öll þessi vinna var sjálf-
boðaliðsvinna hinna ýmsu sjó-
mannafélaga og þá langmest félaga í
Sjómannafélagi Reykjavíkur. Þótt