Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1924, Side 12

Eimreiðin - 01.07.1924, Side 12
204 JOHN MILLINOTON SVNGE eimREIÐIN húsaskjóls fyrir óveðri, og eftir að hann og Nóra hafa talast við, fer Nóra út til þess að leita uppi ungan kúahirði Michael Dara að nafni, og skilst af samræðunni, að hann muni vera elskhugi Nóru. Undir. eins og Nóra hverfur af leiksviðmu rís líkið upp ljóslifandi. Fyrir utan heyrist langt blístur. Burke fær sér þá vænt staup af viský, lætur flakkarann fa sér duglegt barefli og legst síðan út af í sömu stellingar og áður, eins og hann sé steindauður, þegar raddir þeirra Nóru og unnusta hennar heyrast fyrir utan. Þau koma síðan inn og ráðgast um giftingu sína, er búið sé að koma gamla mann- inum í jörðina. Meðan samræðan fer fram hefur Dan risið upp» en þau veita því ekki eftirtekt fyr en hann hnerrar allharka- lega. Standa þeir þá augliti til auglitis Dan og ungi mað' urinn, sem er svo lostinn af meðvitundinni um sekt sína, a^ hann þorir ekki að veita unnustu sinni lið, er bóndi hennar rekur hana burt af leiksviðinu og á verðgang í fylgd með flakkaranum. Þegar þau fara, setjast þeir að viskýdrykkju, Dan gamli og kúahirðirinn. Þetta eru niðurlagsorð leiksins: Flakkarinn (við dyrnar): Kom þú nú með mér, húsfreyi3 góð, — með fleiru skal þér skemt verða en með blaðrinu > mér. Þú skalt fá að heyra hegrana garga yfir svörtu vötnunum og orrana og uglurnar líka. En þegar heitt er í veðri á dag' inn skalíu heyra lævirkjana og skógarþrestina syngja. Aldrei mun þér verða boðað í þeim söng, að þú verðir gráhærð og grimmlynd, eins og Peggy Cavanagh, hárið rotni af höfðinu á þér og ljóminn daprist í augunum á þér, heldur skal fugla' söngurinn hljóma þér í eyrum við sólarupprás og enginn karl' skröggur dæsir þá oftar í eyru þér, eins og lungnaveik sauð- kind um sumarmál. Nóra: Eg býst við eg dæsi þá sjálf, ef eg á að liggja úti undir berum himni, þegar kalt er að næturlagi. En þú kant að koma fyrir þig orði, ókunni maður, og með þér mun eg fara (Gengur að dyrunum og snýr sér að Dan). Þú þykist hafa veitt vel með því að látast vera dauður. En hvers virði er þér lífið í raun og veru? Hvaða líf heldurðu það sé fyr>r konu að dvelja á þessum ömurlega stað og mega ekki einu sinni tala við konurnar, sem eiga leið hér um? Og hvernig
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.