Búnaðarrit - 01.08.1915, Blaðsíða 46

204
BÚNAÐARRIT
þá til að athuga, hyort það or tilvinnaiuli að leggja
þann kostnað fraiu.
Próðir menn segja, að íslendingar hafi á undan-
förnum öldum fengið til jafnaðar eitt harðindaár á hver-
jum 10 árum. Þetta er ekki svo að skilja, að vanalega
komi 9 ár góð í röð og svo 1 harðindaár á eftir.
íslenzka veðráttan er ekki svo reglubundin — síður
en svo.
Við getum fengið nokkur góð ár í röð, máske 10,
15, 20 eða fleiri. Og svo getum við líka fengið 1, 2, 3
eða fleiri ár í röð, sem öll eru hörð.
()g liikast er, að cngin vcit hvenær hörðu árin
niuui koma nc hve mörg í einu.
Við verðum því ávalt að vera búnir undir það á
hverju hausti, að taka á móti miklum vetrar- og vor-
harðindum, ef við viljum vera vissir um það, að geta
komið búfénaði okkar fram í góðu standi næsta vor.
Margir hyggnir bændur hafa á öllum öldum séð þetta
og hagað sér eftir því. Ávalt hafa verið til nokkrir
bændur, sem söfnuðu heyfyrningum, þegar vel áraði,
svo miklum, að þeir þoldu harðindin, þegar þau komu.
Og þessum mönnum vegnaði ávalt vel, þó þeir
legðu á sig heyfyrningakostnaðinn. Aftur á móti
þekkja margir dæmi til þess, að bændur, sem hafa sparað
sér heyfyrningakostnaðinn, hafa orðið fyrir stórtjóni
fyrir heyskort, og sumir jafnvel flosnað upp eða flúið
af landi hurt.
fessari reynslu verður ckkí mótinælt, og menn
ættu ekki að telja hana marklausa.
í Búnr. 1913, bls. 83—91, hef eg sýnt með dæmi
af 2 bændum, að það sé langsamlega tilvinnandi, að setja
gætilega á og safna heyfyrningum, þegar vel árar, og
hefi eg þó ekki gert þar ráð fyrir neinum framúrskar-
andi harðindum. Og í Bún.r. 1912, bls. 5—7, hefi eg
bent á það sama. Eg skal ekki endurtaka hér bað, sem
sagt er á þessum stöðum.