Búnaðarrit - 01.08.1915, Blaðsíða 52

210
BÚNAÐARRIT
í'ásinna, að ætlast til þess, að bændur taki alment upp
þann sið, alveg hvatalaust og hver í sinu lagi, að búa
sig nógu vel undir harðindin. Hitt vita menn ekkert
um, hver áhrif að skynsamleg og rækileg afskifti lög-
gjafarvaldsins gætu haft í þessu máli. Reynslan er lítil
enn þá, og „ekki fellur tré við fyrsta högg“. Sú
mentun, sem bændur hafa hingað til átt kost á, hefir
íremur stefnt að öðru en því, að koma þeim í skilning
um nauðsyn á gætilegum heyásetningi, til þess að geta
tekið sómasamlega á móti harðindunum.
Þingið fylgdi lengi stefnu þeirra manna, sem ekki
vildu láta löggjafarvaldið styrkja bændur til að verjast
horfelli. En 1909 hvarf þingið að nokkru leyti frá
þeirri stefnu, og síðar hefir það tekið að hlutast meira
til um fjártryggingarmálið og að leggja fó til þess. —
En mest kvað að stefnubreytingunni 1913. Þetta er
áreiðanlega góðs viti og bendir til þess, að þingið muni
framvegis taka árinni dýpra og berjast tii sigurs fyrir
þessu máli.
Eg held að það só að eins íhugunarleysi, sem
veldur því, að mörgum finst fjártryggingarmálið svo
mikið vandræðamál, að varla sé við það eigandi. Ef
menn gefa sér tíma til að hugsa rækilega um málið,
þá held eg að flestir muni komast á skoðun, að það
sé einfalt og tiltöluiega auðvelt viðfangs, ef það
er tekið róttum tökum.
Mér heyrast einhverjir hlæja og segja: „Já, það
er gaman að heyra, hverjum tökum þú ætlar að taka
hafís og harðindi, til þess að ráða niðurlögum þeirra“.
Eg ætla mér ekki að ráða niðurlögum hafíssins og
harðindanna, sem honum fylgja, eða reka þau úr landi.
Enginn getur aftrað komu harðindanna, en cg
ætla að segja ykkur, hvernig eg vil láta taka á
móti þcim, svo þan geti ekki gert okkur eins
mikið tjón hér eftir og þau hafa gert okkur að
undanförnu.