Búnaðarrit - 01.08.1915, Blaðsíða 54

212
BÚNAÐARRIT
og að vcita lán eftir þörfnm til hvers hrepps, sem
stofna vill forðabúr nieð hraftfóðri.
En nú spyr þú, lesari góður, ef þú treystir okkur
bændunum ekki vel:
1. Ilvernig fer, ef bændnr fást ekki til að gera
þessar samþyktir? og
2. Heldnr þú að nokkurt, framhald yrði á þessnm
samtökum bænda, þó að þeir fengjust til að
gera þau?
Fyrri spurningunni er auðvelt að svara. Ef sam-
tökin fást ekki, þá sitnr alt við sama og áður. Búfé
bænda heldur þá áfram að vera vonarpeningur á
hverjum vetri og að liorfalla þúsundum sainan,
þegar harðindin koma.
En landsstjórnin yrði þá ekki lengur ásökuð fyrir
aðgerðaleysi í þessu máli. Og ef bændur tækju ekki
málaleitun landsstjórnarinnar með opnum örmum, þá
yrði fyrirhyggjuleysi þeirra ekki lengur afsakað. Með
tilrauninni væri ekki öðru spilt en því fé, sem gengi til
að gera hana, og það yrði tæplega mjög mikið, því
varla mundi verða haldið iengi áfram, ef ekkert yrði
ágengt. Og svo væri auðvitað þeim tíma eytt til ónýtis,
sem þingið hafði varið til að semja lögin. En annað
eins hafa þingmenn stundum ekki sett fyrir sig, þegar
þeir hafa haft til meðferðar einhver mál, sem vafl hefir
verið um hvort verða mundi þjóðinni til gagns.
Það getur að vísu enginn sagt með vissu, hvernig
bændur mundu bregðast við, ef svo væri farið að þessu,
sem eg hefl lagt til. Eg tel upp á, að einhverjir hreppar
skærust úr leik í byrjun. En fullar líkur eru til hins,
að allmargir hreppar fengjust strax til að gera sam-
þyktir. Samþyktunum mundi svo smám saman fjölga,
þegar byrjunin væri komin, og menn færu að átta sig
á málinu.
Svo er á það að líta, að þeir sem hefðu gert þessar
samþyktir mundu leggja meiri rækt við búfjártryggingar-