Búnaðarrit - 01.08.1915, Blaðsíða 94

252
BÚNAÐAKRIT
dauðinn einnig af sýki í fénu (lungnaveiki), er líklega
hefir aftur orsakast af hinum vondu og litlu heyjum.
Fækkaði fénu stórmikið. Bændur urðu 'alment að kaupa
mikið af korni handa fénu.
í Dölum féll eigi fuilorðið fé nema á stöku bæjum,
en iambahöld urðu víða afar-siæm.
I Barðastrandarsýslu fórst nálega alstaðar töluvert
af fénaði um vorið, nema þar sem forn hey höfðu verið
lil, Lambadauði nálega undantekningarlaust með mesta
móti.
Við ísafjarðardjúp voru skepnuhöld vonum betri,
því að heyleysi var ekki alment fyr en um fardaga, en
iambadauði varð mikill.
I FJjótum féll talsvert af fé, og lambadauði var þar
óminnilega mikill.
í Eyjafirði varð almennur heyskortur um vorið, en
feikn gefið af mat, svo að fé gekk alment vel undan,
en lambadauði varð mikill æði-víða.
Á Fljótsdalshéraði urðu fénaðarhöld yfirleitt góð
og litið um lambadauða. Undanfarið sumar hafði hey-
skapur verið með bezta móti, og hey ágætlega verkuð.
Fyrningar voru talsverðar til, eftir góðan vetur næst á
undan, og svo gáfu margir korn með. í Fjörðum barst
ógrynni á land af upsa, sem þar var hafður til fóðurs.
í Skaftafellssýslu voru fénaðarhöld víðast allgóð, en
í nokkrum stöðum í lakara lagi. Þess er getið, að á
milli Mýrdalssands og Skeiðarársands hafi hvergi fallið
fé úr megurð. Lambadauði með meira móti á nokkrum
stöðum, þó ekki víða.-
Um Rangárvallasýslu er svipað að segja og um Ár-
nessýslu. Urðu þar margir tæpir með fóður um vorið,
einkum íyrir kýr, en þar varð það, auk korngjafar, til
bjargar, að nokkrir menn voru svo birgir að heyjum,
að þeir gátu hjálpað. í austurhluta sýslunnar urðuþví ekki
teljandi vanhöld á fénaði, nema hjá einstöku mönnum.
Sumir.bændur þar mistu enga, skepnu, ekki einu sinni