Búnaðarrit - 01.08.1915, Blaðsíða 65

BÚNAÐARRIT
223
áburðarlögurinn sígur niður í jörðina. Slíkur haugur er
ætið óþrifalegur, auk þess sem hann er talandi vottur
um hirðuleysi eða fákunnáttu í jarðrækt.
Jafnvel þó öll umgengni sé þrifaleg, hlýtur ætíð að
stafa nokkur óþrifnaður af fjósi og haug. Hvorttveggja
er því bezt sett þar sem ekki ber mjög mikið á því,
að minsta kosti ekki frá bæjardyrunum. Þrifalegast er
það að sjálfsögðu, að fjósið sé nokkurn spöl frá bænum,
en því fylgir sá mikli ókostur, að erfitt er fyrir kven-
fólk að fara í fjósið á vetrum, er illa viðrar. Þægilegast
er að mörgu leyti, að fjósið sé heima við bæinn og
jafnvel að innangengt væri í það á vetrum. Eg gæti
trúað því, að sá siður kæmist á, að fjós og hlaða væru
heima við bæ, og ef til vill að nokkru leyti áföst við
hann, en fjóshauguriun þá jafnframt í haughúsi eða
vönduðu upphlöðnu haugstæði að lmsábalci, þar sem
iítið bæri á. Eg hef ekki eingöngu fyrir augum þæg-
indin, sem fylgja þessu fyrirkomulagi. Margir hafa ef-
laust veitt því eftirtekt, að þegar lítil steinhús koma í
stað bæja vorra, þá eru þau næsta lítilfjörleg í saman-
burði við gömlu bæina, sem eru hálfu fyrirferðarmeiri.
Býlið verður hálf-eyðilegt, þegar húsaþyrpingin hverfur.
Það þurfa fleiri hús en eitt að koma í stað bæjarins,
ef byggingin á að verða myndarleg. Það mun hlýjast
og ódýrast, að byggja bæ sinn undir einu þaki, og þá
er ekki öðrum húsum til að dreifa, er setja megi hjá
bænum, en fjósi og hlöðu. íbúðarhúsið, fjósið og hlaðan
gætu þá orðið myndarleg húsaþyrping, sem ekki stæði
á baki gamla bænum, og væri þá hverjura í sjálfs vald
sett, hvort hann kysi að láta þessi útihús ná saman
við bæinn eða ekki, en erfitt er þó að sjá við því, að
óloft geti ekki borist úr fjósi inn í bæinn, ef innangengt
er á milli þeirra.