Búnaðarrit - 01.08.1915, Blaðsíða 9

BÚNAÐARRIT
167
pípurnar alla leið upp að stíflunni, þá verður þessi
skurður ekki nema dálítið haft á milli tjarnarinnar og
þróarinnar, eins og sýnt er á myndinni að framan. —
Þró þessi er til þess gerð, að óhreinindi þau, sem vatnið
kynni að bera með sér inn í skurðinn, setjist þar á
botninn og verði eftir, en fari ekki inn í pípurnar.
Einnig á hún að hindra að ís og hrafl komist inn í
pípurnar, og þarf hún þess vegna að vera svo djUp, að
vatnið standi 1,5 metra hátt í henni, en ummál hennar
þarf ekki að vera nema 1—2 metrar á hvern veg, sé
hUn gerð ferhyrnd. Þó er gott að hUn sé stærri, ef því
verður hæglega við komið kostnaðarins vegna. Stundum
má spara þessa þró og láta pipurnar ganga alla leið upp
í tjörnina, en sjaldan mun það þó ráðlegt.
Út Ur þrónni ganga svo pípurnar, og á neðri kanturinn
á pipuopinu að vera svo sem 10 sentimetra yfir botni
þróarinnar, til þess að óhreinindi, sem setjast á botninn,
komist ekki inn í pípurnar, en botninn í aðfærsluskurð-
inum á að vera að minsta kosti eins hár eins og efri
rönd pípuopsins. í þessum skurði eða rennu inn í þróna
þarf að vera loka, svo hægt sé að stöðva rás vatnsins
i pípurhar og tæma þær. Einnig þarf að vera botngat
á þrónni, með loku í, svo tæma og hreinsa megi þróna.
E’róna, sem oftast að meiru eða minna leiti mun grafin
i jörð, má hiaða að innan Ur torfi eða grjóti eða þiija
hana með við eða gera haua Ur steinsteypu. Gæta
verður þó þess, að hUn sé vei vatnsheld, einkum et
vatnsmagnið er litið. Gott er að refta og tyrfa yfir þróna,
svo að ekkerc geti dottið ofan í hana og vatnið síður frjósi
í henni.
II. Vivtnsinegnið og afll»örfin.
Einn af aðalókostunum við flesta, læki og smá-ár
hér á landi er hið stórbreytilega vatnsmegn þeirra. í
langvarandi sumarþurkum og frostum á vetrum hverfa
þeir því nær alveg, en í leysingum og rigningum flóa
þeir með beljandi straumkasti, jakaruðningi og grjót-