Hlín - 01.01.1946, Síða 25

Hlín
23
voru löngum heldur efnalítil og því ekki efni til þess að
kaupa dýr húsgögn í stíl útlendrar tísku. Þá tók móðir
mín það til bragðs að hún gerðist húsgagnasmiður.
Hún Ijet smíða legubekks-grind og svo klæddi hún alt
saman með gæruskinnum, er hún hafði látið elta og
mýkja, svo nota mætti sem áklæði. Sömuleiðis bjó hún
til stóla með gæruskinnsáklæðum og fór vel. Hafa margir
góðir menn, innlendir og útlendir, látið sjer vel lynda að
hvílast á íslenskum legubekk og stólum, og margir smekk-
menn látið sjer sæma að hrósa þessu handbragði. Hús-
gögn þessi eru notuð enn, og næsta líklegt að þau endist
franr eftir Jressari öld.
Oft hafði móðir mín næsta nrikil unrsvif, Jrví að nrarg-
an bar að garði um nærri 50 ára skeið, er hún stýrði heim-
ili sínu. Var lrún nrjög gestrisin og veitul. Þá voru og á
lreimili lrennar — oft langdvölunr — námsmenn, Jrví að
Ófeigur prestur (prófastur 1926—41) var góðurkennariog
liafa fjölmargir nunrið hjá lronunr undir Mentaskóla eða
þá undir lífið. Jeg kann raunar illa við aðritaundirskóla,
en Jrað minnir Jró á, að bjargið undir góðunr árangri í
skóla og lífinu, er fyrst og frenrst góð heimili, reglusöm
og siðfáguð. — Móðir mín vildi halda uppi góðunr siðum
og gat eigi Jrolað óreglu og svall. Þessi íslenska sveitakona,
senr áður var barn Reykjavíkur, var hafin yfir alt sýndar-
prjál og „borginnrensku“ og í öllu starfi sínu bar hún
vitni sínunr íslenska og rangæska kjarna, og það hlutskifti
nrun hún lrafa kosið okkur drengjunr sínum, að eiga Jrá
festu, er haggast lítt, Jrótt óaldarstonnarnir blási.
Mig hefur langað að gróðursetja Jressa hríslu á gróið
leiði hennar, Jrótt nú sjeu nærri sjö ár liðin frá dauða
lrennar. — Þessi nróðurminning verður eigi rúmfrek í
hinni ágætu ,,Hlín“, en lesið nrilli línanna, að sonurinn
geymir nrynd af nróður sinni nreð viðkvænrni og Jrakklæti.
Lengi æfinnar dvaldist lrann hjá foreldrum sínum og
lærði að meta móður sína Jrví betur sem hún gerðist eldri,
og þrátt fyrir Jrá dómgreind að geta sjeð flísar og veilur í
L