Hlín - 01.01.1946, Blaðsíða 113

Hlín 111
sönn gleði er til dn gnðstrúar. — En við skulum vona og biðja, að
íslenska þjóðin gleymi aldrei Guði sínum.
Jeg verð nú svolítið að segja þjer af sjálfri mjer. Maðurinn minn er
hjer símstjóri, við eigum hjer svolítið hús og jarðarblett, höfum nokkrar
kindur, eina kú og hest, og þá er nú búpeningurinn talinn.
Jeg er fædd í Hælavík á Hornströndum, við höfum alist upp við
hrikaleik bjarganna og hamfarir hafsins. — Bærinn okkar stóð á sjávar-
bakkanum, og í Hælavík bjuggum við til ársins 1936, og þar cignuðumst
við 11 börn. Elsta barnið okkar er Jakobína, sem hefur skrifað þjer frá
Arbæ í Holtum í Rangárvallasýslu, en systursonur minn er Þorleifur
Bjarnason, námsstjóri, búsettur á ísafirði, sem jeg Iield þú kannist eilt-
hvað við.
Svo bið jeg þig að fyrirgefa alla þessa rollu, en af því það er Jóns-
messunótt, þá langaði mig til að vaka, þó ekki geti jeg nú laugað mig
í náttdögginni, því hjer er norðan-kuldastormur og fent í fjöll.
Svo kvcð jeg þig mcð bestu heillaóskum. S. G.
Úr Suðursveit, Au.-Skaft., er skrifað veturinn 194G: — Hjeðan alt gott
að frjetta. — Veturinn óvenju mildur. — Það hefur lielst aldrei frosið
jörð, og snjór telst ekki að hafi sjest.
Við voruin að ljúka lijer í hreppnum við byggingu leikfimis- og skóla-
húss, er það byrjun á heimavistarskóla fyrir börn og unglinga. Lengd
hússins er 16,30 m., vídd 6,70 m. — Viðbygging cr við húsið, 8 m. á
lengd, 4,70 m. á vfdd. — í aðalbyggingunni er leikfimissalur og kenslu-
stofa, sem lika verður notað fyrir leiksvið, þegar sjónleikir eru sýndir.
í viðbyggingunni er anddyri, gangur, búningsherbergi kvenna, með
salerni áföstu, og handlaug og áhaldagcymsla fyrir skólann. — Undir
kenslustofunni (sem er 5,5 m. á lengd og húsvíddin) og viðbyggingunni,
er kjallari, þar er borðstofa, eldhús, bað, miðstöð, kolageymsla, bún-
ingsherbergi karla með áfóstum hreinlætisklefa, auk þess er gangur
um þveran kjallara. — Byggingin öll er lýst og liituð mcð rafmagni,
sem hráolíumótor framleiðir. — Byrjað var að kenna þarna í haust. —
Er sonur minn, sem Torfi heitir, kennarinn. Hann var búinn að vera
þrjá vetur kennari norður í Svarfaðardal, þar festi hann ráð sitt og
kom heim í vor.
Við fengum leyfi fræðslumálastjóra til þess að skifta kenslunni i
vetur á þann hátt, að hafa unglingafræðslu tvo mánuði, nóv. og dcs.,
en barnafræðslu hinn tímann, fimin mánuði. — Þetta gekk vel, sautján
unglingar sóttu skólann, og við vórum svo heppin að geta fengið iþrótta-
kennara í mánuð. Þessi kennari var nýkominn frá Danmörku, Jón Þor-
steinsson að nafni, ágætur kennari og maður.
Þótt strjálbygt sje hjer og fáment (170—180 menn í hreppnum), þá