Hlín - 01.01.1946, Qupperneq 118

116
Hlín
varið, að við hækkum um einn til tvo þumlunga, þogar við minnumst
þess, að við erum a£ íslensku bergi brotin, að við eigum ætt að rekja til
Helga magra, Snorra, Egils og Njáls.
Svo biðjum við að heilsa íslandi og öllum frændum heima, og þökkum
fyrir komuna.
Úr Skagafirði er skrifað veturinn 1945: — Þú spyrð mig um skógrækt-
ina hjer í Skagafirði. — Eins og jog bef sagt þjer áður, gef jeg mig ein-
göngu að þeim málum á sumrin. — Fjelagið okkar var stofnað 1933,
keyptum við þá 10 dagslátta land af Valdemar Guðmundssyni í Valla-
nesi á 450 kr., sem borgast átti á 10 árum. — 1935 var svo gróðursett
fyrsta plantan í stykkið, og eru trjen nú stærst utan til í því. — llirki-
fræi var sáð 1936 og svo smátt og smátt síðan. I vor tókum við upp
5000 birkiplöntur úr stykkinu, og var það flutt víðsvegar. — Mest var
gróðursett í Sauðárkróksltrekku, um 3000. Er nú verið að græða hana
upp, og eru nú 5 uppeldisreitir neðst í brekkunni. — í Varmahlíð voru
settir upp 15 uppeldisreitir í stykki fjelagsins i vor.
1939 gáfu Hólkotshjónin /2 ha. lands til að kenna börnum í Staðar-
hrepp skógrækt. — Lækur rennur sunnantil í stykkinu. Er það nú alsett
plöntum norðan við lækinn.
Síðastliðið vor voru gróðursettar þar 400 plöntur og grafnir skurðir
til að þurka það upp. Fræi var sáð í reiti og á víðavangi fyrir tveim
árum; eru plönturnar í reitnum orðnar 15—20 cnt. — A viðavangi sáust
víða plöntur s. 1. vor. — Ennfremur Var sáð fræi af birki og reynivið
í Birkihlíð (svo heitir reiturinn í Hólkoti) og í Varmahlíð í vor.
I skógræktarfjelaginu eru nú 200 meðlimir. G. S.
Af Norðurlandi er skrifað: — Nú líður að jólum, þeim sextugustu í
mínu lífi. En hvað þetta er nú fljótt að líða, og þó finst manni slundum,
að einn erfiðleikadagur og ein andvökunótt sje licil eilífð, svo eru sextíu
ár hlaupin hjá fyr en varir.
Jæja, þetta merkísár í sögu mannkynsins er nú að verða úti. Merkilcgt
og minnisstætt vegna þess, að nú er þó hlje — kannske líka endir — á
blóðfórnum og styrjaldarböli mannheima. Við skulum vona að svo reyn-
ist, þótt ekki horfi nú friðvænlega til fulls ennþá, því miklar þjáningar
böls og skorts, sorgar og mæðu standa enn fyrir clyrum miljóna mann-
fólksins hjá hinum dreifðu og særðu þjóðum. — Vonandi að alt þetta
böl og þjáningar leiði mannkynið til þroska þar sem rjettlælið fær að
búa. — Hinar erfiðu lífsannir sýnast oft, þrátt fyrir alt, líklegri til að
skapa þrek og þroska en hin mjúka hönd meðlætisins. I*.
Úr Þingeyjarsýslu cr skrifað 19. jan. 1946: — Jeg var i gær á Laug-
ttm, viðstöckl kveðjuathöfn Kristjönu Pjetursdóttur, forstöðukonu. —