Hlín - 01.01.1946, Page 54

52
Hlín
allri sinni dýrð, og hann svo fagur og breytilegur á allan
hátt, að maður varð helst að koma oft á sýninguna til þess
að geta notið hans til fulls.
Ekki má segja svo skilið við þessa frásögn, að ekki sjeu
gefnar nokkrar upplýsingar um fjelagsskapinn, sem fyrir
sýningunni stóð.
Það var rjett eftir aldamótin, þegar innflutningur til
þessa lands stóð sem hæst, að „Samband Canadiskra heim-
ilisiðnaðarfjelaga" var stofnað. — Það voru hugsjónaríkar
og víðsýnar konur, sem gengust fyrir því. Konur, sem sáu,
hve sjerkennileg og falleg heimili sumra frumbýlinganna
voru. — Þetta fólk, sem við fyrstu kynningu virtist fátækt
og umkomulítið, átti ómetanlegan auð í menningararfi
þjóða sinna og landa. Þennan dýrmæta arf þurfti að varð-
veita. — Fjelagið hefur nú unnið að því takmarki í þrjá-
tíu og níu ár, og engum, sem sá hannyrðasýninguna í vet-
ur dylst, að þeim hefur tekist það prýðilega.
Eiga húsmæður að hafa launuð
störf utan heimilis?
Fyrir nokkru síðan las jeg erindi, sem norsk kona, frú
Sem Svendsen, flutti í Bergen í fjelaginu „Hjemmenes
vel“. — Frú Svendsen ræðir þetta mál allýtarlega, og af því
það er ofarlega á baugi einnig hjer hjá oss, langar mig til
að lofa íslenskum konum að heyra álit þessarar merku
konu á því máli.
Frú Svendsen farast svo orð: „Hefði jeg liaft aldur til
að taka þátt í fyrstu kvenrjettindahreyfingunni mundi
jeg eflaust af heilum hug hafa fylgt forystukonunum að
málum. — En það hefur komið á daginn, að þetta mál,
svo sjálfsagt sem það var og er, hefur sínar skuggaldiðar,