Hlín - 01.01.1946, Side 111

Hlín
109
Sitt af hverju
Af Austurlandi er skrifað: — Þú varst að tala um, eð jeg segði þjer
eitthvað úr dalnum mínum til að setja í smælki „Hlínar". — En jeg
held það verði nú heldur fátt, sem gatnan er að, sem jeg get sagt hjeðan.
Dalurinn minn er bara afdalur með fjöll á báðar hliðar og mjög litlar
líkur fyrir samgönguliætur og líklega ekki „nýsköpun" nema að litlu
leyti. Við verðum því að bjarga okkur sjálf og ráða bót á því, sem hægt
er. Og það, að ekki er alt lagt upp í hendurnar á manni, kennir manni
að hjálpa sjer sjálfur, og gerir mann ef til vill færari um það að ýmsu
leyti. Og jeg fyrir mitt leyti elska og virði sjálfsbjargarviðleitnina. —
Samt er ekki því að neita, að við mundum þiggja það að vera í vega-
sambandi, og það mundi skapa margskonar þægindi og ánægju hjer
eins og annarsstaðar.
Okkur, sem hjer búum, þykir fallcgt hjer, einkum vor og sumar, og
það þykir einnig flestum, sem hingað hafa komið. — Þó afskekt sje, er
að ýmsu leyti gott að búa hjer. Og mjer og mínu fólki hefur blessast
hjer vel. Það hefur verið dregið í búið, bæði á sjó og landi, og þarf því
ekki alt að kaupa. — Það er þríbýli og 18 manns alls. Börnin eru 9, svo
það er engin grafarþögn að jafnaði. Þeim er kent heiina, og er hjálpast
að því af heimafólki. En þau fara á próf eins og önnur börn. — Nú er
hjer farskóli, farkennari sveitarinnar og 4 aðkomubörn. Það er fyrsti
skóli, sem þau njóta, og þeim þykir það góð nýjung, og okkur öllum
ánægjuleg tilbreyting. — Það er sanit ekkert óvanalegt að lijer sje að-
komufólk. Það er á hverjum vetri. Það er ungt fólk, sem cr að fá sjer
tilsögn í ýmsu, t. d. ongelspili, íslensku, ensku, reikningi og handavinnu.
Og er það þá stundum undirbúningur skólagöngu. Þetta er mjög ánægju-
leg tilbreyting á heimilinu, og jeg voiia cilthvað til gagns þeim, sem
koma. Og eitt er víst, að við höfum marga lilýja kveðju fengið frá þvl
fólki, sem lijer liefur dvalið, og við crum þakklát fyrir það, því „ef
æskan vill rjetta þjer örvandi hönd, crtu á framtíðarvegi". — Og fje-
lagsskapur við þetta unga fólk kemur okkur í stað þess fjelagsskapar,
sem aðrir njóta 'í fjölmenninu.
Jeg get þessa af því mjer finst það sjerstæð aðstaða, og það er orðið
svo gamalt og samgróið heimilinu. Því foreldrar mínir og maðurinn
minn veittu altaf svona tilsöign. — Guð blessi minningu þeirra! Þau eru
nú flutt frá okkur til sælli bústaða. En þessi liður í starfi þeirra færðist
yfir á okkur mæðgurnar, sem erum búnar að sinna því meira og minna
i fjórtán ár.
Það er eitt hjer, sem gerir lífið margþættara, Við eigum litla varpey,
Bjarney. Hún er úti fyrir ysta tanganuin hjer eða á vegamótum Hjeraðs-
flóa og Vopnafjarðarflóa, úr inílu frá landi. Hún er um 30 dagsláttur