Hlín - 01.01.1946, Side 116

114
Hlín
Úr Bárðardal er skriíað: — Þú ert að spyrja mig, hvort jeg viti,
hvernig standi á orðinu „Skfrdagsfiskur", sem niuni vera úr Bárðardal
komið. — Ekki veit jeg, hvort jeg get gefið nokkra fullnægjandi skýringu
á því. — í mínum uppvexti var ekki notaður mikill harðfiskur heima,
en oft vóru geymdir nokkrir fiskar á stofulofti og borðaðir á skírdag og
kallaður „Skírdagsfiskur", og helst vildu þau afi og amma, að þeim sið
væri haldið, og sömuleiðis að borðaðar væru baunir á föstudaginn langa.
En af hverju þessi siður kom, veit jeg ekki, og enginn, sem jeg hef
talað við um þetta. — Mjer dettur í hug, hvort það geti ekki staðið í
sambandi við vorhungrið, sem algengt var á fyrri árum. Að fólk hafi
geymt sjer það, sem helst var matur í, til hátíðarinnar. — Hjer hefur
sennilega verið minna um fiskmeti en víða annarsstaðar vegna legu
sveitarinnar. H. J.
Frá Breiðafirði er skrifað veturinn 1946: — Oft hef jeg óskað mjer
til þín í vetur, en slíkt þýðir nú lítið, jeg er jafnkyr fyrir því, en hug-
urinn má vcra að því að ferðast. — Jeg get ekki sagt þjer neinar frjettir.
Tíð var hjer votviðrasöm síðastliðið sumar, en þó heyjaðist vonum
framar. — Bóndi minn keypti sláttuvjel í vor, og það get jeg sagt þjer,
að hljóðið í henni ljct i eyrum mínum sem fegurstu tónar, og jeg hlakka
til þegar vorar og hún fer aftur að vinna. — Jeg elska að sjá ræktað
land, grænt, sljett og ilmandi .. .
Frá ísafjarðardjúpi cr skrifað veturinn 1945—46: — Enn er slraumur-
inn stríður frá sveit og búskap. — ..Launþegi" er kjörorð unga fólksins,
enda er sú staða best launuð og minst krafist. — Framleiðslan til lands
og sjávar er að verða í öðrum flokki, þótt hún ávalt standi undir öllu
efnahagslegu og við hana ættu öll laun að miðast.
Jeg þráast við búskapinn cnnþá. Mjer finst jeg svíki sjálfan mig og
alt, sem mjer hefur vcrið kærast, ef jeg fylli flokk þeirra, sem snúa baki
við sveitinni og skunda til strandar, enda vís von, að jörð mín færi þá
í eyði, sem aðrar hjer. 4 ágætisjarðir eru nú hjer í eyði, og lítil von um
að þær byggist. Á sumum er bæði sími og bílvegur í hlað.
Hvað á að gera, góða vinkona, til þess að örva fólk til búskapar?
Ríkið ætti að taka þessar eyðijarðir, byggja upp á þeim. Gera túnin
vjeltæk og leigja þær sfðan með vægum leigumála. J.
Kona á Norðurlandi skrifar: — Jeg held að Iiann sje ekki hollur þessi
sífeldi áróður f útvarpi og blöðum að konur, giftar sem ógiftar (og engu
síður barnakonur), þurfi nauðsynlega að hafa vinnu utan heimilis, og
koma börnunum á dagheimili (fleiri dagheimili er hrópað), þó mennirnir
hafi ágæta atvinnu, eins og allir hafa nú, sem vilja vinna oig geta unnið,
og feikna kaup. — Það er þessi peningagræðgi, sem er búin að hertaka
okkar land líka — og okkar konur. — Er þetta cin nýsköpunin, að lilaupa