Hlín - 01.01.1946, Qupperneq 120

118
Hlín
orð til þess að lýsa því. Það er eitlhvað svo viðkunnanlegt við bæinn,
fólkið og skrúðgarðinn, þegar maður kemur þangað heim. — En þetta
er þó aðeins bændabýli á Breiðamerkursandi. H.
Af Stokkseyri cr skrifað veturinn 1946: — Hjer er mikið prjónað af
peysum og allskonar barnafötum, því ullarföt cru mjög mikið notuð af
yngra sem eldra fólki, og þó hjer sje mannfátt á heimilum yfirleitt,
ríkir mikill áhugi hjá konum að prýða heimili sín með fallegri handa-
vinnu.
Fyrst jeg tók mjer penna í hönd verð jeg að segja þjer eitthvað af
fjelgsstarfsemi okkar kvennanna. — Hjer stendur nú yfir saumanáms-
skeið, og var mikil aðsókn að því. — Kennari er Pálfna Björgólfsdóttir,
sem er alþekt hjer syðra fyrir kcnnerahæfni í saumaskap. — Nemendur
eru yfir 20, og er þcim skift í 3 flokka. — Stúlkur 14—20 ára í fyrsta
flokknum, og er þeirra vinna kerfisbundin eins og samþykt var á síð-
asta fundi Sambands sunnlenskra kvenna. — Jeg leit inn til þeirra á
námsskeiðið, og ríkti þar rnikil ánægja og gleði. Þessar 7 stúlkur saum-
uðu yfir 30 flíkur, mjög fallegar og vandaðar. Þær fengu 14 vinnudaga,
en óskuðu allar að þær mættu sauma í allan vetur.
Svo var konunum skift í tvo flokka. — Jeg lieimsótti fyrri flokkinn
fyrir nokkrum dögum. Það var fjör og áhtigi í konunum að koma nú
miklu af, því tíminn var stuttur, en vinnuþörfin mikil. Þar mátti sjá
glæsilegt fatasafn af öllum gerðum: Dragtir, kjóla, kápur og allskonar
barnaföt. — Kaffihlje var hjá þeim, meðan jeg stóð við, og var könn-
unni lyft með æfðum höndum manna á milli. Kúfað fat af pönnukök-
um prýddi borðið. — Alt fór fram með hraða og gleði. — Eftir hress-
inguna var aftur tekið til óspiltra málanna, og sólskin vinnuglcðinnar
fylli herbergið. — Allar keptust þær um að sýna mjer vinnubrögðin. —
Þcgar jeg hafði kvatt, voru saumavjelarnar aftur komnar í fullan
gang. — í gær heimsótti jeg þriðja flokkinn, og var það ekki síður
ánægjulegt. Sami áhuginn og sama fjörið ríkti þar og á hinum stöðun-
um. — Síminn hringdi, en varla var tími til að sýsla um hann, en lionum
varð nú samt að sinna, því nú var verið að útvega bíl. Eftir vinnu-
tímann átti að skreppa upp f Selfossbíó að sjá fræga mynd. — Þarna
vóru ungar konur, sem keptust við að vinna, en vildu líka sjá það besta
til skemtunar, sem var á boðstólum, og hressa upp kenslukonuna eftir
erfiðan vinnudag.
Jeg veit að þú ert mjer samdóma um, að vinnuglcðin er göfug, og
aldrei ættum við konur að slá slöku við að rækta hana. Það er ánægju-
lcgt að sjá unga móður með barnaföt í höndunum, sem hún hefur
sjálf saumað. Gleði hennar er tvöföld: Hún hefur sparað sjer útgjöld
og aukið þekkingu sína, og kynning hennar við samstarfskonurnar hefur
ef til vill glætt fjelagssþroska hennar. —