Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 11

Hlin
9
eftir að hai'a orðið fyrir þeirri stóru reynslu og sáru sorg,
að sjá af 5 nánustu ástvinum sínum í hafið, í Goða-
fossslysinu mikla — gengið á fund þeirra, er líka höfðu
hlotið ástvinamissi í sama sjóslysi, þó engin svo stórkost-
lega sem hún — og miðlað þeim huggunar- og hughreyst-
ingarorðum, sem enginn annar en hún, sem fengið hafði
stærsta áfallið, var fær um að láta í tje.
Hún hafði þroskað með sjer það jafnvægi liugans, þá
mildi hjartans, það öryggi guðstraustsins að geta á erfið-
ustu raunastundum lífsins miðlað annara manna harm-
lostnum sálum styrk og vonabirtu.
Þannig hafa þær verið og eru konurnar, sem þjóðin má
öðru og öðrum frernur þakka, að tekist hefur að yfirstíga
ýmislega erfiðleika og þrengingar liðinna tíma.
Jeg mintist á í upphafi þessara hugleiðinga hvílíkur
vandi bærist að höndum öllum lýð, ælinlega, með víð-
tæku frelsi og eftirlátum kjörum.
Þeir virðast æði margir, er ekki gera sjer þess glögga
grein, að frelsi byggist ekki fyrst og fremst á forrjettind-
um, heldur á skuldbindingum.
Menn verða að skilja, að nokkuð þarf af mörkuni að
leggja til frelsisins rjettinda.
Nú rís sú spurning fyrir mjer, er vitanlega má beina til
allra, bæði hinna vöxnu og vaxandi. En það er kven-
æskan íslenska, er jeg sjerstaklega vil beina orðum mín-
ttm til: Hvernig hefur hún tekið frelsi og rjettindum?
Eru hinar fullvöxnu og vaxandi konur líklegar til að
geta með hófsemi, sjálfsþjálfun, vinnusemi, kærleikshug
og guðstrausti tekið við húsmóður- og móðurskyldunum,
er mæður þeirra, ömmur og langömmur leystu af hönd-
um svo vel og farsællega? — Eru hinar ungu verðandi
mæður og húsmæður, er hlotið hafa skólabekksetuna
löngu og öll hin fræðilegu verðmæti, og eiga við ýmis-
legan lífsauðveldleika að búa — eru þær búnar þeim lífs-
skoðunum og breytnisháttum, er með sanngirni má og á
að gera kröfur til?