Hlín - 01.01.1959, Blaðsíða 23
Hlin
21
ið, og það einmitt með sínum eigin höndum og á þeim
stundum, er flestir aðrir hvílast, og hún var livíldarþurfi.
Jeg þekki engan, sem heilsaði nýfæddu öldinni jafn-
æskuglöðum og djörfum framtakshug sem hún. — Við
munutn öll, hve oft hún fór með þau, og hvernig liún fór
með þau orðin úr aldamótaljóðunum eftir eitt af skáld-
unum okkar. — Hún elskaði það erindi með öllum eldi
sálar sinnar:
„Aldar á morgni vöknum til að vinna,
vöknum og týgjumst, nóg er til að sinna.
Hátt ber að stefna, von við traust að tvinna,
takmark og heit og efndir saman þrinna.“
Þorbjörg starfaði fyrir þetta vort bæjarfjelag, og það
langt fram yfir það, sem títt er um konur. — Það er mik-
ið skarð eftir hana hjá oss. — Hún kom svo miklu til veg-
ar, Jjó hún iiefði.ekki embætti, nje auð og völd í venju-
legum skilningi. — En ábugi hennar og mælskukraftur
var stórveldi í þessum bæ. — Það var sjálfgefið, að Þor-
björg lieitin tæki til máls á fundum vorum. — Það hefði
engum forseta á fundi kjósenda hjer í bæ haldist það
uppi að neita henni um orðið, þó að svo væri boðið og
auglýst, að kjósendur einir mættu þar koma og tala. —
Hún var undanþegin harðstjórn tískunnar — hún ein. —
Þess verður vart lengi að bíða, að jafn-sjálfgefið verður,
að allar konur mæli, eigi siður en karlar, málum öllum
og ráði, og þá mun Þorbjargar minst, og menn skilja
hvílíkur brautryðjandi hún var.
Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi. — Þau orð taka
einnig til vor, er eftir lifum. — Húsfreyjunni látnu fylgir
til grafar sár og innileg kærleiksminning. — Hún átti
mjög marga vini, ekki síst meðal smælingjanna, sem átt
höfðu athvarf hjá henni. — Af hinum nánasta ástvinahóp
er bróðirinn, sem hún elskaði svo heitt, og studdi svo vel,
fyrir skemstu genginn á undan henni, en eftir stendur