Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 106

104
Hlin
Við margar samkomur og hjeraðsfundi var tjaldið fengið, og
mjer var kunnugt um, að það var lánað í þrjá landsfjórðunga:
Austur að Hallormsstað, suður að Hvanneyri, í Vaglaskóg og
til Eyjafjarðar, fyrir utan það sem það var notað heima í hjer-
aði. — Leigan fyrir það var í fyrstu aðeins 35 kr., en komst
síðar upp í 200 kr., og átti það að leggjast í sjóð, því síðar til
viðhalds og endurreistar.
Við jarðarför móður minnar, Guðrúnar Pjetursdóttur á
Víðivöllum, var sýslutjaldið — Búðin — fengið lánað. — Þar
voru samankomnir 350 manns.
Móðir mín, blessuð, hafði ekki óskað eftir neinni viðhöfn við
útför sína, en oft beðið okkur þess að sjá um, að enginn færi
kaldur eða svangur frá gröf hennar. — Dauða hennar bar að í
febrúar 1933 og var hún jarðsett í ættargrafreitnum á Víðivöll-
um í þeim mánuði. — Tjaldið var reist á hlaðinu, norðvestur
af bænum, og búið sem kirkja, með tjölduðu altari úr borð-
stofuskáp fyrir stafni, og nokkurri blóma- og ljósaskreytingu
þar umhverfis. — En inni skápnum voru borðdúkar og leir-
varningur og önnur áhöld fyrir rúmt 100 manns, sem nota átti
við máltíðina, en borðin voru, meðan á athöfninni stóð, utan
við tajldið. — Tjaldið var þarna hitað upp með fjölda stórra
lampa. -— Allir komust inn í tjaldið, meðan á athöfninni stóð. —
Jarðarförin hafði verið ákveð,in kl. 3 að deginum, þar sem
bílakostur var þá af skornum skamti í hjeraðinu, og mátti bú-
ast við að hver þeirra yrði að fara margar ferðir eftir fólkinu.
— En svo varð að bíða til kl. 4VÍ2 eftir vini okkar, Jónasi lækni
Kristjánssyni, sem átti að bera móður mína til grafarinnar, en
hafði verið sóttur til sjúklings um morguninn út í sveit. — All-
ir voru þó komnir heim til sín fyrir kl. 10 um kvöldið, frjettum
við síðar, frá því að standa yfir moldum hennar og neyta síðan
þessarar minningarmáltíðar í hlýju tjaldinu, og áttum við það
áreiðanlega því að þakka, að við gátum uppfylt óskir hennar
þessu viðvíkjandi.
Margir komu alllangt að, fótgangandi. — Móðir mín var fædd
og uppalin á Reykjum í Tungusveit, vestan Hjeraðsvatna. —
Veturinn, sem hún dó, höfðu Vötnin aldrei lagt fram hjá Víði-
völlum, en meðan hún stóð uppi gerði skörp frost nokkra daga,
og daginn fyrir jarðarförina var komin traust ísbrú á þau beint
niður undan Víðivöllum, og þar komst fjörldi fólks yfir útfar-
ardaginn. — Þann dag var hlýtt veður, logn og sólskin. —
Tveim dögum síðar var ísbrúnin farin, og kom ekki aftur þann
vetur, og leit því næstum svo út, að hún hefði verið bygð fyrir
þetta tækifæri.