Hlín - 01.01.1959, Síða 115

Tllin
113
óefni komið. — Ljósmóðirin vissi aldrei, hvers hún kynni
að eiga von í hverjum stað, og hraðaði því ætíð ferð sinni
sem mest hún mátti í hvert sinn sem kallað var.
Jeg átti lieima við Eyjafjörð vestanverðan. Það var 20.
júní 1914 að jeg fór fyrstu ferð mína til að sitja yfir konu.
— Það þykir ef til vill ekki frásöguvert, en jeg segi hjer
söguna eins og hún er mjer í minni. — Veðrið var dásam-
legt, menn lögðu nótt við dag í annríki vorverkanna, og
ekki að því hlaupið að grípa upp rnann til vinnu, þó á
lægi. — Þennan morgun átti að taka upp hjá okkur
,,svörð“, sem kallað var. — Jeg átti að vera niðri í mógröf-
inni og kasta upp á bakkann, til þess hafði jeg langan
gaffal. — Er þetta í raun rjettri karlmannsverk, en við
jretta varð að notast, verkið var óhreinlegt, en ekki mun
þó hal'a verið mikið um sóttkveikjur þar niðri. — Móðir
mín var veik. — Ef eitthvað á lægi, átti jeg að koma heim,
var um talað og breitt yrði á hlaðvarpann, el' svo færi.
Við bjuggum í Jrjóðbraut, Jrað er ekki liðið langt á dag-
inn, þegar við sjáum mann fara að bænum og staldra Jrar
við, brátt heldur hann þó áfram leið sinni. — En nú kem-
ur stór ábreiðslan í lilaðvarpann. — Jeg lileyp heim í
snatri. — Jú, það hafa komið skilaboð með vegfaranda,
sem náðst hafði í frá símstöð, „að húsmóðirin á Ystabæ í
Hrísey væri að leggjast á sæng, og sendir yrðu rnenn á
báti upp að Litla-Árskógssandi ,en Jrangað yrði ljósmóð-
irin að koma.“ Það var talinn tveggja tíma gangur.
„Þú verður að fara,“ sagði móðir mín. — Jeg hafði fata-
skifti í flýti og batt gömlu áhaldatöskuna á bak mitt. —
Enginn hestur var nokkursstaðar nálægur. — Hljóp jeg
því af stað út eftir allri strönd. Að nokkrum tírna liðnunt
var jeg komin á Sandinn. — Þar biðu mín bátur og menn.
— Piltarnir tóku til ára, en jeg bljes mæðinni, og naut
sjávarsvalans. Það var lognsljettur sjór. — Alllangt er yf-
ir sundið og út að Ystabæ, en þangað komum við í tæka
tíð. — Jeg gekk upp sjávarbakkann og tók þá túnið við. —
Aldrei hafði jeg fyr stigið fæti á land í Hrísey. — Á tún-
8