Hlín - 01.01.1959, Blaðsíða 45
Hlin
43
engu skifta hvað aðrir sögðu. — í allri breytni þinni gerð-
ir þú þjer far um að gera það, sem þú áleist sannast og
rjettast. Þætti þjer við einhvern, varstu hreinskilin og
sagðir hiklaust til syndanna, en forðaðist að tala um
menn á bak. — Skörp atlryglisgáfa og greind þín bjargaði
þjer yfir margar torfærur. — Þú, sem aldrei hafðir vanist
lieimilisstörfum heima á íslandi, hvað þá í Danmörku,
varst á fáum árum slík húsmóðir, að leitun var á annari
eins. — Sem móðir varstu talsvert ströng, en þá aldrei um
of, en þú varst líka blíð og ástrík við börn þín, rjettsýn í
öllum ávítum og vildir launa vel, það sem vel var gert,
þess vegna ávanstu jrjer vináttu og kærleika allra, er voru
samvistuin við þig.
,yÞú verður ekki svikinn á henni,“ sagði vinur minn við
mig, eftir að hafa verið með henni eina kvöldstund. —
Hann sá glögt hver hún var, og liversu lánsamur jeg var
í valinu.
Þegar hún er nú horfin, verður mjer fyrst fyllilega
Ijóst, hve missirinn er stórkostlegur. — Þessi kona, sem
vildi vera mjer alt, er kona getur verið manninum, sem
hún ann hugástum. — Fylsta einlægni ríkti ávalt milli
okkar, við vildum engu leyna hvort öðru. — Þegar jeg
fór ekki að ráðum Þórunnar minnar iðraðist jeg þess
ætíð sáran. — Dómgreind hennar var frábær. — Jeg var
ekkert lamb að leika við, var ekki vanur auðsveipni við
konur, sem ekki var von, 40 ára piparsveinn, sem fram til
þessa hafði einungis farið eftir eigin geðþótta.
Þórunn mín var sú kona, er markaði djúp spor í huga
þeirra, er henni kyntust. Hún var sá persónuleiki, er öll-
um var minnisstæður, er voru samvistum við hana.
Jeg vona, að alt hið göfuga og góða, er hún sáði í brjóst
mjer, geti með Guðs hjálp eflst og þróast, enda þótt það
sje laugað heitri dögg saknaðartára. — Minning hennar
og örugg vissa um það, hvernig hún mundi hafa breytt,
verður mjer ætíð efst í huga, og mun leiðbeina mjer og
styrkja í ábyrgðarmiklu starfi sem maður og læknir.