Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 131

Fingrarímið
Þegar jeg les í Almanakinu mínu, horfi jeg altaf með ánægju
á línu úr Fingraríminu, sem enn er í fullu gildi hjá prófessor-
unum, sem sjá um útgáfu þess — en það er Sunnudags-bók-
stafur og Gyllinital, en út frá því er hægt að reikna hvenær
Páskarnir eru næsta ár.
Þegar jeg var innan við fermingu, sat jeg oft hjá afa mínum,
Sigurði Jónssyni, hreppstjóra, sem þá var bóndi í Firði við
Seyðisfjörð, og átti þá jörð, sem þá var afar stór og falleg: Tún-
ið alt sljett með smáhæðum.
Afi minn var þá að verða blindur, og var það hin síðustu ár.
Hann var oftast inni í bænum síðdegis á sumrin, því alt fólkið
var úti við heyskap. Það var stórbú í Firði á þeim árum og
mikið heyjað.
Afi minn var fróðleiksmaður og stálminnugur. — Mjer þótti
mjög gaman að sitja hjá honum einum og hlýða á frásagnir
hans. — Jeg tók eftir því, að hann var oft að þilja Fingrarímið
og lesa á fingrum sjer og höndum. — Jeg bað hann að kenna
mjer þetta, sá að þetta var mjög merkilegt. — Hann tók því
vel, og byrjaði að kenna mjer að finna Sunnudags-bókstaf og
Gyllinital, en það breytist árlega. — Hann taldi þetta auðveld-
ast, og nærtækast líka, þá gæti jeg sjálf sjeð hvenær Páskar
yrðu næsta ár o. fl., gæti svo litið í Almanakið, er þar að kæmi,
og sannfærst um rjettmæti þessa. Hann vissi að þetta var
óbrigðult, átti auðvitað altaf almanök, en var búinn að reikna
þetta út áður og margt fleira. — Jeg lærði svo að finna Sunnu-
dags-bókstafinn og Gyllinitalið, og það stóðst altaf, er til kom
með Páska o. fl.
Því miður gleymdi jeg svo þessu alveg aftur. Jeg fór til náms
í Danmörku, og meðan jeg dvaldi þar andaðist afi minn, þessi
mikli, blessaði maður, sem altaf var mjer svo góður og þolin-
móður að kenna mjer, hann var eflaust ágætis kennari, enda
víðlesinn og fróður vel. — Jeg gat ekki talað um þetta við
neinn og margt nýstárlegt upptók hugann, áhrifin úti í löndun-
um o. fl. — En þegar frá leið, og með fullorðinsárunum, sá jeg
ákaflega eftir að hafa týnt þessum merkilega fróðleik niður. —
Hefði jeg verið orðin fullorðin, er afi minn kendi mjer þetta,
hefði jeg eflaust mimað það og varðveitt.
Jóhanna G. Jónsdóttir, Blönduósi.
9