Hlín - 01.01.1959, Blaðsíða 98
96 Hlín
hvort það var Ólafur á Heluulandi eða einhver annar. — Jeg
var ekki í þessari nefnd.
Ári síðar, eða 1929, síðla vetrar, er sýslufundur sat að störf-
um, voru mjer send boð, þar sem þess var óskað, að jeg mætti
þar til viðtals, og varð jeg við þeirri ósk. — Var þetta í fyrsta
skifti á æfinni, sem jeg kom til Sauðárkróks þessa útvöldu
„Sæludaga" hjeraðsins, höfðum við systur þá jafnan verið
heima, meðan yngra fólkið var að skemta sjer.
Þegar jeg kom á hinn virðulega sýslufund, var þess farið á
leit við mig, að jeg tækist á hendur að sjá um undirbúning
tjaldskreytingarinnar og umsjón tjaldsins hátíðisdagana. —
Ekkert veit jeg hver átti uppástungu að því að jeg var beðin
um þetta, en eftir nokkra umhugsun og umræður við sýslu-
nefnd og hátíðanefnd tókst jeg þennan vanda á hendur, þar sem
jeg var þess fullviss, að Amalía systir mín mundi sjá um heim-
ilið að mínum hluta, meðan jeg yrði að vanrækja það af þess-
um ástæðum.
Þau skilyrði setti jeg, að fá að hafa óbundnar hendur með til-
högun skreytingarinnar og ráða sjálf aðstoðarmönnum við það
starf, og var að því gengið. — Eins setti fundurinn mjer engan
skamt um tilkostnað við þetta, en samþykti, án þess að jeg bæði
um það, að þar hefði jeg líka fult frjálsræði, og er jeg enn í dag
þakklát fyrir það traust, sem mjer var sýnt með þessu.
Eftir að jeg kom heim úr þessari Sauðárkróksför, fór jeg
strax á stúfana að heimsækja þá menn, karla og konur, sem jeg
taldi líklegasta að eiga nokkuð af eldri munum og lána þá suð-
ur, eða gera nýja hluti á kostnað sýslunnar til tjaldskreytingar.
— Var þeirri málaleitun minni undantekningarlítið tekið með
ágætum, og gekk það sem eftir var þessa vetrar og næsta ár í
þennan undirbúning.
Enginn tók leigu fyrir lánaða muni eða borgun fyrir að gera
nýja, og ekki kaup fyrir vinnu sína eða fyrirhöfn þar að lút-
andi.
Tíminn leið og hátíðin nálgaðist óðum.
Jeg setti það skilyrði, þegar jeg tók að mjer að sjá um tjald-
búnaðinn á Þingvöllum, að mega sjálf ráða mjer aðstoðarmenn.
— Fyrir valinu urðu þeir Jón Jónsson, frændi minn á Hösk-
uldsstöðum í Blönduhlíð, nú látinn, og Árni systursonur minn,
Jónsson, þá unglingspiltur á Víðivöllum, nú á Víðimel, nýbýli
úr Víðimýrarlandi. — Höfðu báðir þessir menn verið í Vest-
mannaeyjum á vertíðinni um veturinn, og jeg skrifað þeim
þangað, og beðið þá um að aðstoða mig dagana fyrir og um há-
tíðina á Þingvöllum, og hjetu þeir rnjer því. — Fóru þeir af