Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 35
MORGUNN
29
þekkingu lærSustu sérfræðinga — fyrirbrigðin, sem hjá
sumum 'vásindamönnunum liafa tekið af öll tvímaelin. Þeir
benda á svo margt og svo margt í sömu áttina. Og þeir halda
þvá fram, að það sé ekkert viðlit að taka hverja tegund
fyrirbrigða út af fyrir sig, eins og þau stæðu alveg ein-
angruð, og sleppa heildinni, sem þau eru bersýnilega einn
hluti af. Um líkamninga-fyrirbrigðin sjálf benda þeir á það,
að oft hafa framliðnir menn þekst þar. Eg tek til dæmis,
að W. T. Stead sagði mér sjálfur, aS liann hefði þekt föður
sinn líkamaðan hjá miðli vestur í Ameríku, og þar hefði
ekki verið um neitt að villast. Hjá Eineri Nielsen hafa menn
oft þekt framliðna menn líkamaða, þegar miðilshæfileiki hans
hefir verið í bezta lagi. Þeir menn, sem leggja álierzluna á
þetta, sem eg hefi nú verið að tala um, telja það að minsta
kosti sennilegri tilgátu en nokltuS annað, að þegar líkamning-
arnar eru svo fullkomnar, sem Richet lýsir þeim, og svo full-
komnar, sem þær eru hjá Eineri Nielsen, þá séu verur úr
öðrum heimi að birtast. Sú skýring fylgir stöðugt fyrirbrigð-
unum sjálfum, og eftir því sem Richet farast orð, er í raun
og veru ekkert þvá til fyrirstöðu að aðhyllast þá skýringu
annað en það, aö liann getur ekki hugsað sér, að mennimir
lifi eftir dauðann. 1 augum þeirra manna, sem ekki dragast
með þá vantrúar-örðugleika, iilýtur spíritistiska skýringin að
verða sennilegust. Svo að eg tali sem allra-gætilegalst, þá
verð eg að segja það, að ekkert vit er í öðru en að hugsa
sér að minsta, kosti, að hún geti verið rétt.
Og þá fer nú að vandast málið — finst mér.
Eg ætla ekki að fjölyrða um þá tilgátu, að þetta liljóti
að vera verur úr ríki myrkranna. Iiún er svo ósennileg og
órökstudd og vitlaus, að hún er ekki svaraverð. Engum manni,
sem liefir verið á fundum lijá E. N., gæti komið slíkt til hug-
ar. Það er svo fráleit hugsun, að djöflum gangi bezt að
birtast undir sálmasöng og bænahaldi, að orðum þarf ekki
að henni að eyða.
Og ef það skyldu nú vera framliðnir menn, sem eru að
birtast, þá fer óneitanlega að verða enn minni ástæða til