Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 58
52
MORGUNN
Kvaran tóku liöndum saman, áður en E. H. K. slepti. E.
H. K. stóð þá upp og opnaði dyrnar ofurlítið. ,,Mika“ bað
hann að draga dyratjald fyrir opið, og geröi hann það. Þá
settist hann niður og tók höndum saman við sessunauta sína
eins og áður. Rétt á eftir heyrðist dálítið skrölt í hurðun-
um, eins og komið vœri við þær, og því næst heyrðist eitt-
hvað detta á gólfið innan hringsins.
Skömmu síðar var fundinum slitið meö venjulegum hætti
(söng og bæn). En áður en „keðjan“ var rofin og menn stóðu
upp, var rauða ljósið aukið og frú Arnalds, sem spilað hafði
meðan fyrirbrigðin gerðust, rétti það inn í hringinn, til þess
að menn gætu athugað, hvað flutt hafði verið. Á gólfinu var
mynd, sem verið hafði á saumaborði við þann endann á
píanóinu, sem nær var glugganum, og pípa, sem hafði verið
á tóbaksborði inni í skrifstofunni.
8. fundur.
29. febr.
Eftir að sungið hafði verið aUlengi, kom hvít vera í
tjaldgættina; sást að eins höfuS hennar, herðar og brjóst, svo
og hægri höndin, er hún lyfti tjaldinu með, til þess að hún
gæti sést. Ljósið var af ásettu ráði haft með daufasta móti;
þó sást hún glögt. Hún hvarf eftir stundarkorn, en kom aft-
ur í gættina. Pleiri fyrirbrigði gerðust ekki.
Þegar Ií. N. kom inn í byrgið til miðilsins, sagði ,,Mika“
lionum (af vörum miðilsins) að þetta hefði verið „systir
Elísabet“, en hún hefði að eins verið líkömuð að ofan („som
Byste“), en eltki verið sýnileg að neðan.
Hann tók og fram, að nú stæði mest á þolinmæði fund-
armanna, ef fyrirbrigðin ættu aftur að komast í samt lag;
en það mundu þau gera, ef fundarmenn reyndust nægilega
þrautseigir, þótt efasamt væri, livort líkamningarnar gætu
nokkum tíma framar orðið eins fullkomnar og áður.