Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 51

MORGUNN
45
um án sérstaks leyfis. Hún virtist sætta sig viö það í það
skiftið. En nú slepti hún liendinni á Isleifi Jónssyni (sein
kvaðst liafa veriö kominn svo nálægt trance-ástandinu, að
liann hafi verið nálega meðvitundarlaus), spratt upp, steig
eitt skref fram á gólfið og þreif með hægri liendinni í erm-
arslæðu hægri liandleggs verunnar. Ilorfðu þau frú Vilborg,
Kornelíus og frú Aðalbjörg á, a!S slæðulcendi klúturinn datt
þá úr hendi verunnar ofan á gólfið. Sáu þau frú Aöalbjörg
og Komelíus, sem sátu alveg gegnt tjaldgættinni, hann liggja
þar á eftir, en smá-leysast upp. Þegar frúin reif í slæð-
una, tók frú Kvaran um framhandlegg hennar (frú S.) og
hrópaði upp: „Guð almáttugur hjálpi yður, að þér skulið
gera þetta!“ Og E. H. Kvaran þrýsti lienni niður í sætið.
Þótt frú S. segist hafa gripið fast um slæðuna og heyrt vel
er hún rifnaði, hélt hún engu eftir í hendinni. Sló óhug á
ýmsa fundarmenn, og sumir þeirra lcendu sársauka. Frú Vil-
borg segist hafa kent feykilegs sársauka um allan lílramann;
bað hún menn að bi'Sja fyrir miðlinum, sem muni vera í
mikilli liættu, en misti því næst aö miklu leyti meðvitund-
ina. H. N. biður bæn (á dönslcu). Litlu síðar segir ísleifur
Jónsson, auðsjáanlega undir áhrifum (kontrols síns) : „Vi skal
alle samle os i tavs Bön for Mediet.“ Frú Aðalbjörg segir,
að betra muni, að maður sinn biðji upphátt. Þá segir frú
Vilborg: „Fylgið lionum þá fast með huganum.“ II. N. bið-
ur þá aftur stutta bæn (á dönsku). Frú Vilborg (sem er
skygn), sér þá, að letraö stendur á tjaldinu orðin: Faðir
vor, og biður II. N. aö lesa uppliátt „Faðir vor“ á Sslenslcu
og alla að fylgja honum. Ilann fer með „Faðir vor“ og
blessunarorðin.
Miðillinn heyrist stynja sárt og þungt inni í byrginu.
Gunnar Kvaran biður þess sérstaklega getið: „Þegar II. N.
hafði lokið fyrri bæninni, tók frú Aðalbjörg að titra, eins
og kraftur væri soginn úr henni. En örlítilli stundu síðar
varð eg afar máttfarinn, svitnaði allur og mér varð óglatt,
svo mér lá við að kasta upp, og neyddist eg því til að hætta
■að syngja. Þessi ónotatilfinning leið frá eftir svo sem 2—3