Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 55

M 0 R G U N N
49
Þegar þeir H. N. og Jósef Björnsson höfSu komið miðlin-
um í fötin, hneig hann úr höndum þeirra ofan á gólfið; létu
þeir hann liggja þar um stund, en létu undir höfuð hans.
Jósef laut niður aS honum .oftar en einu sinni og þreifaSi á
höndum hans og fann, að fingurnir voru kaldir, og segir viö
H. N.: „Hann er að kólna á höndunum.“ H. N. þreifaði þá á
báöum höndum miðilsins og fann, að þær voru fremur kaldar
— eins og hendur miðla oft verða í djúpum „trance.“ Jósef
hlustaði hvað eftir annað eftir andardrætti hans og gat ekki
heyrt hann, nema mjög lítið tvisvar, líkt og andvarp. Eftir
•dálitla stund tók hann á lífæðinni og fann þá, aö hún sló. og
segir H. N. frá þvá. Eftir að miðillinn haföi legið allgóSa stund
á gólfinu, réttust hendur hans upp, svo sem væri liann að
hiðja um að reisa sig. Reistu þeir hann þá upp, fóru með hann
inn í byrgi og settu hann í stólinn. Jósef Björnsson gekk þá
út. Eftir það byrjaði miðillinn að vakna, en það gekk sein-
lega, og líðan hans virtist mjög ill.
Jósef Björnsson. Iíaraldur Níelsson.
Einar H. Iívaran.
4. og 5. fundur.
18. febr. og 22. febr.
Á þessum fundum uröu óskygnir fundai-menn engra fyr-
irbrigða varir.
En þess skal getið sérstaklega um 4. fundinn, að þegar
miðillinn var sofnaður, stundi hann og veinaði stundum hátt
og heyrðist segja: „Nej, nej, hun vil rive i det — hun vil rive
i det!“ GerSi „Mika‘ ‘ þá grein fyrir þessu við H. N., að
hann yrði sjálfur að standa utan við miðilinn, er hann drægi
kraftinn út, en setti miðilinn á meðan í eins konar dáleiöslu-
ástand. En þá vakni skelfingin í sál hans, er liann verði þess
var, að gerð sé tilraun til að draga út kraftinn. Og ef ekki vei ði
unt að koma algerðri kyrð á sál hans og láta „þenna hræðslu-
sluigga hverfa af psychu hans,“ þá sé ekki unt að koma fram
4