Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 40
34
MORGUNN
Svo var þaS sunnudagimi milli tveggja fyrstu fundanna, að'
annars konar fyrirbrigði gerðust á heimili okkar. MiSillinn, við
hjónin og Gunnar sonur okkar vorum aS rabba saman í fund-
arstofunni. Eg hafSi þá orð á því við Nielsen, hvort ósýnilegir
vinir hans mundu ekki vera fáanlegir til þess að gefa okkur-
einhver högg til dægrastyttingar. Nielsen sagði, að við skyldum
reyna og setjast við borð. Eg sótti þá lítið þrífætt borð inn í
svefnlierbergi okkar, hélt, að liann ætlaðist til, að viö settumst
niður við það. Ilann sagði, að við skyldum setjast við stofu-
borðið. Platan á því er 86 cm. löng og 60 cm. breið, og borSið
er all-þungt. Yið settumst við þetta borð fjögur, og tókum
höndum saman. Við hjónin liéldum sitt í iivora hönd miðilsins,.
og sleptum henni ekki nokkurt augnablik, unz við stóðum upp.
Eftir stutta stund tók miöillinn að skjálfa dálítið. Þá
heyrðum við, að farið var að rjála við dagblað, er lá á borð-
inu, sem við sátum við, eins og verið væri að hnoða þvá saman.
Gunnar haföi aðra höndina uppi á borðinu, og hann fann þá
greinilega til handar, sem var að eiga við blaðið.
Næst var tekið í kjól konunnar minnar á bakinu, kipt í
þrisvar. Þá var tekið í skeggið á mér, og eg fann fingurna.
Borðið, sem við sátum við fór að lyftast, en ekki fór það upp
af öllum fótunum.
Rétt á eftir var eitthvaö lagt ofan á handlegginn á Gunn-
ari. Það reyndist að vera boröið, sem jeg hafði sótt inn f
svefnherbergið. Ef þaö hefir farið eftir gólfinu, hefir það orð-
ið að fara í boga og færast til um 4—5 metra.
Gunnari fanst, að hann verða að slíta keðjuna, til þess að
taka á móti borðinu. Og Nielsen bað hann þá að kveikja. Iíann
k\raðst hafa fundið, að hann var nálægt því að komast í sain-
bandsástand og vildi ekki halda lengra út í þetta, af þvú að
fundur átti að vera daginn eftir.
Hvorugt þetta skiftið gat verið um nokkura blekkingu að
tefla. Viö höfðum þegar fengið óyggjandi reynslu fyrir svika-
lausum fyrirbrigðum hjá E. N.