Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 117

MORGUNN
111
tók sérstaklega eftir því, að undir vinstra handleggnum vantaði part
af líkamanum.
„Augnabliki síðar var okkur úr byrginu tilkynt nafni'ö „Marie“
og hávaxin kvenvera í tilkomumiklum, hvítum andabúningi kom fram
frá miðju byrginu, nefndi nafn sitt: „Marie Wedel“, og nefndi um
leið skírnamafn greifafrúarinnar. Greifafmin stóð upp og gekk
fram í hringinn, án þess þó að slíta keðjuna, og komst með þeim
hætti fast að verunni, sem lagði þá með blessunarummælum hendur
sínar á höfuð hennar. Mleðal annars sagði hún: „Líttu á hendumar
á mér!“ og rétti þær fram.
Greifafrúin hyggur, að veran hafi verið móðir hennar, sem dó,
þegar hún var fárra daga gömul. Nafnið Marie Wedel var stúlku-
nafn móður hennar.
Hjá Bonne líkamaði sig framliðin eiginkona hans, kysti liann
tvisvar á kinnina og blessaði hann.
Eftir að meginhluta fundarins var lokið, urðu nokkurir fund-
armenn eftir inni hjá miðlinum. pá kom fram „bein skrift“ —
pappír var lagður ofan á líkama miðilsins og höndum hans haldið.
Á pappírinn skrifaðist skriffæralaust. En menn heyrðu eins og riss-
að væri á blaðið.
Á þessum fundi vora 16 manns. Allir hafa þeir undirritað fund-
argjörðirnar, og prófessor Heiberg fyrstur.
Meðan þetta gerðist, héldu fundarmenn alt af í snúruna og
pokinn var óskemdur eftir fundinn. pað væri fróðlegt að vita, hvaða
„vísindi" mundu vilja taka að sér að gera þess grein, hvemig mið-
illinn hefði átt að geta komist úr pokanum og leikið þetta alt snm-
an. Pundarmenn eyða engum orðum að því.
Auðvitað er þetta alt, dularfult, og að miklu leyti óskiljanlegt.
En það eru fleiri hliðar á málinu, sem oss virðast með sama mark-
inu brendar.
Vér höfum hér að framan komið með sýnishorn af því, sem hr.
Bonne hefir frá að segja. En það er ekki nema örlítið sýnishom af
öllum þeim feiknum, sem í bókinni era. Mikið af þeim fyrirbrigð-
um hefir verið athugað af nafnkendum merkismönnum. Morgunn
hefir áður skýrt frá tilraunum þeirra Granewalds verkfræðings, Dr.
med. Krabbes og prófessors, Dr. phil. Winthers. Sömuleiðis hefir
og Morgunn skýrt frá þeim dásamlegu fyrirbrigðum, sem gerðust
lijá E. N. í Hróarskeldu 1912 og 1919, og gerð er ágæt grein fyrir
í bók Martensen-Larsens dómprófasts. Alt þetta ætti að geta verið
á vitorði allrar dönsku þjóðarinnar. Og samt virtust dönsk blöð um