Morgunn - 01.12.1931, Qupperneq 32

158
M0R6UNN
ið því með þeirri þekkingargleði og fögnuði, sem vænta
mátti. Margir hafa verið því beint fjandsamlegir. Efn-
ishyggja vísindanna hafði náð svo sterkum tökum á
þjónum sínum, að sjónsvið þeirra hafði þrengst gegni
öllu dulrænu og þó vill svo undarlega til, að einmitt-
þessi vísindi virðast óhjákvæmilega leiða til þess, aði
spekingar heimsins hljóti að verða að endurskoða hug'-
myndir sínar um efnið sjálft, þetta óskabarn allrar
efnishyggju.
Eg á þar sérstaklega við líkamlegu fyrirbrigðin„
sem svo hafa verið nefnd og þykir þó sumum, sem líka
er eðlilegt, að ekki sé eins mikið um þau vert eins og.
andlegu fyrirbrigðin, sem sanna samband þessa heims;
við annan heim, að oss sé gefinn kostur á, fyrir aðstoð
góðra miðla, að komast í vitundarsamband við látna ást-
vini og jafnvel fá fræðslu um annan heim.
Hér verður þó aðeins sagt frá svonefndum líkam-
legum fyrirbrigðum, og er sú fræði orðin svo margþætt,.
að ekki er hægt að tala nema um fá atriði. Skógur fyr-
irbrigðanna er líka orðinn svo víðfeðma, að hvergi sér
út yfir.
Eg ætla að segja ykkur nokkrar sögur, er sýna, hve
undursamlegum og dásamlegum áhrifum efnið getur
orðið fyi'ir. öll hafa þau það sameiginlegt, að þau ger-
ast í sambandi við miðla, en hitt líka, að þau eru öll
talin nákvæmlega áreiðanleg og að þau gerðust í við-
urvist manna, sem engum sanngjörnum manni dettur í
hug að rengja. Voru sumir þeirra í röð ágætustu vís-
indamanna heimsins. Fyrir miðilsáhrif, eða aðstoð þeirra,.
getur efnið tekið þeim myndbreytingum, sem fáa mun
hafa órað fyrir áður en sálarrannsóknirnar hófust.
Fyrst skal eg segja frá tveim fyrirbrigðum hjá Sir
William Crookes:
Hann sat í borðstofu sinni með miðlinum og öðru
fólki. Var þá flutt inn til þeirra bjalla, sem stóð í bóka-
hillu í skrifstofu hans og hafði skrifstofuhurðinni áður