Morgunn - 01.12.1939, Page 11

MORGUNN
187
tíu árum. „Ó, elskan mín, þú ert með óráði“, sagði maður
hennar. „Ó, elsku vinur, hvers vegna kallaðir þú mig aftur
hingað? — sagði hin deyjandi kona — nú verður erfitt
fyrir mig að losna aftur; ég var svo ánægð á meðan ég
var þarna. Þar var allt svo yndislegt og huggandi“. Innan
þriggja mínútna bætti hún við: „Nú er ég að fara, og nú
kem ég ekki aftur, jafnvel þótt þú kallir á mig“.
Þessi atburður stóð yfir h. u. b. átta mínútur og það
var greinilegt að hin deyjandi kona skynjaði inn í tvær
veraldir í einu, því að hún lýsti nákvæmlega hreifingum
og útliti ósýnilegu gestanna og beindi orðum sínum að okk-
ur, hinum jarðnesku, um leið.
Ég hefi séð andlát fjöldamargra, en af þeim öllum var
þetta áhrifaríkast og fegurst".
Þessi er frásögn læknisins, sem við dánarbeðinu var, og
við hana þarf ég engu að bæta. En vegna þess, að af ýms-
um ástæðum taka menn e. t. v. frekar til greina það, sem
læknirinn segir en annað fólk, sem síður kann að teljast
trúverðugt, ætla ég að bæta hér við annarri frásögn eftir
frægan lækni í New York. Dr. Wilson var við banabeð
þekkts söngvara í Vesturheimi, Mr. James Moore, og er
frásögn hans á þessa leið:
„Það var um klukkan 4 að morgni, og dögunin var að
byrja að smjúga f gegn um gluggahlerana, þegar ég beygði
mig yfir rúmið hans. Andlit hans var alveg rólegt og aug-
un skær. Aumingja maðurinn horfði í augu mín, tók hönd
mína í báðar sínar og sagði: „Þér hafið verið mér góður
vinur, læknir“. Þá gerðist eitthvað, sem mér verður alla
æfi ógleymanlegt, eitthvað sem mér er ómögulegt að lýsa.
Hann var eins skýr og heilbrigður á sál sinni og nokkur
annar maður, sem ég hefi þekkt. Ég get aðeins sagt, að
það var eins og mér hefði verið lyft inn í annan heim, og
þó get ég enga fullnægjandi skýring gefið sjálfum mér á
því, en ég er fullkomlega sannfærður um, að hann hafði
gengið inn fyrir hlið hinnar gullnu borgar, því að hann