Morgunn - 01.12.1939, Qupperneq 25

MORGUNN
151
alla þekkingu á þessum málum og hliðstæðri reynslu þeirra
manna, sem svipuðum hæfileikum eru búnir. Staðhættir
kunna og að vera þannig, að þessir menn eigi ekki kost á
að ræða um þessi efni við aðra en þá, sem þeim eru litlu
eða engu fróðari, eða þá menn, sem hafa drukkið inn í sig
meira eða minna villandi og alrangar hugmyndir um
málið.
Það er því ofur skiljanlegt, ef slíkra hæfileika verður
vart hjá einhverjum þeim, er kunna að eiga dvöl í áður-
nefndu, andlegu umhverfi, að þeir kjósi að fara fremur
dult með slíka hæfileika sína og hafi lítt orð á því við gest
eða gangandi, sem fyrir þá kann að bera, að þeir leitist
við að búa sér næðisstundir í einverunni, þar sem þeim
er unnt að njóta samverustundanna með hinum nýju vin-
um sínum, án þess að verða fyrir grjótkasti misskilnings-
ins og áreitni vanþekkingarinnar. En getur einveran yf-
irleitt talizt heppileg fyrir þá, sem sálrænum hæfileikum
eru búnir? Það er að vísu mest undir þeim sjálfum komið.
Sumir þeirra, sem þessum hæfileikum eru búnir, sýnast
kunna einverunni bezt, er þeir kenna návistar andlegs
heims og áhrifa þaðan, en fremur má skoða það sem und-
antekningu en reglu, ef hinir sálrænu menn æskja slíks.
Þeim er venjulega miklu kærara að geta notið aðstoðar
og samstarfs við einhverja þá, er þekkingu eiga á þessum
málum og þeir geta treyst.
Ýmsir sálrænir hæfileikar mannanna eru þó þess eðlis,
t. d. dulheyrn, skyggni o. fl., að dvöl í einveru getur verið
þeim gagnleg, er slíkum hæfileikum eru búnir, meðan þeir
eru að ná þroska. Hæfileiki sjáandans virðist öðlast meira
sjálfstæði með þessum hætti og verða óháðari áhrifum frá
öðrum í starfsemi sinni. Benda vil ég þeim á, sem finna
slíka hæfileika vakna hjá sér, að sinna þeim reglulega á
ákveðnum dögum og láta ekki út af því bera, ef unnt er,
og helzt ekki oftar en tvisvar í viku hverri. Heppilegasti
tími sólarhringsins til slíkra iðkana er venjulega talinn
vera frá kl. 8—10 síðdegis. Sjáandinn þarf að gera sér