Morgunn - 01.12.1939, Blaðsíða 81

MORGUNN
207
i>essi ferðalög hafa sína annmarka, því að það eru til
astral-straumar, sem sálfarinn, hvort sem hann vill eða
ekki, getur borizt með til staða, sem hann getur ekki
kannazt við, en eru auðsjáanlega fast land. Venjulega er
fyrsta reynsla hans með öllu ósjálfráð, en verður til þess,
að hann kemst að raun um hæfileika sína í þessa átt, og
það leiðir hann mjög eðlilega til þess, að gjöra tilraunir
af ásettu ráði. Þannig var það bæði með Sylvan Muldoon
og Oliver Fox. Þessar tilraunir eiga oft upptök sín í venju-
legum draumi. Þá verður viðtakandinn (ef svo má kalla
hann) allt í einu var við, að draumur hans var sannur,
þ. e. a. s., að hann hafði raunverulega farið úr líkaman-
um.
Það var draumur, sem leiddi Oliver Fox. til þess að hef ja
rannsóknir sínar. „Mig dreymdi", segir hann, „að ég stóð
fyrir utan hús mitt. Þá er ég leit niður, sá ég að stéttar-
steinarnir höfðu með dularfullu móti breytt legu sinni, og
lengri hliðin lá nú jafnhliða stéttarbrúninni í staðinn fyrir
lóðrétt á hana. Þá flaug mér lausnin í hug. Þó að þessi
dýrðlegi sumarmorgun sýndist svo verulegur sem framast
mátti, þá var mig að dreyma. Á augabragði hundraðfald-
aðist lífsgleði mín. Aldrei hafði hafið, himininn og trén
birzt mér í svo skínandi fegurð. Jafnvel venjuleg hús
virtust eins og lifna við og verða undarlega fögur. Aldrei
hafði mér liðið jafnvel, fundizt ég hafa svo skýra hugs-
un, svo guðdómlegan mátt. Unaðslegum tilfinningum mín-
um fá engin orð lýst, en það varaði aðeins fá augnabiik
og ég vaknaði.
Efnislíkaminn hafði krafizt réttar síns og kippt dreym-
andanum til baka. Hrifningin var of sterk og árangurinn
af þessari andlegu áreynslu var sá, að koma aftur til með-
vitundar í efnislíkamann. En nú kom af sjálfu sér hugs-
unin um, að geta endurtekið þetta og ásetningurinn að
reyna það og leiddi mig til að gjöra margar mjög eftir-