Morgunn - 01.12.1939, Blaðsíða 14

140
MORGUNN
um við ekkert mark á þessum orðum frænda míns, þegar
þau voru töluð, en síðar fengu þau merkilega staðfesting,
því að þegar fjölskyldan kom aftur til Parísar, biðu henn-
ar (eins og tíðkast í Frakklandi) boðsbréf um að koma
til jarðarfarar þessara manna, sem allir höfðu andazt á
undan frænda mínum, og hann hafði nefnt rétt á undan
andláti sínu“.
Sannarlega er þetta merkilegt mál: herra Durocq er
staddur í annarri heimsálfu, þegar vinir hans heima í
Frakklandi deyja, hann hefir enga hugmynd um að þeir
séu dánir, þegar hann sér þá við banabeð sinn, og fjöl-
skylda hans tekur ekkert mark á orðum hans, fyrr en
heim er komið til Parísar, og það kemur upp úr kafinu,
að mennirnir hafa raunverulega andazt á meðan Durocq-
fjölskyldan var í Vesturheimi. Ef það voru ekki fram-
liðnu vinirnir sjálfir, sem komu að dánarbeði vinarins
fyrir vestan haf, hverjir voru það þá, sem komu í gerfi
þeirra svo ljóslifandi, að hinn deyjandi maður þekkti þá
alla?
Annar maður segir frá líku dæmi á þessa
Bróðirinn jejg. ;jung stúlka, náfrænka mín, var að
om 1 a. deyja úr tæringu. Hún hafði legið mátt-
lítil í nokkra daga og lítinn gaum virzt gefa því, sem
fram fór í kring um hana, þegar hún opnaði augun, starði
upp fyrir sig og sagði hægt og rólega: „Susan — Jane —
og Ellen!“ eins og hún yrði vör þessara þriggja systra
sinna, sem allar höfðu andazt á undan henni úr sama sjúk-
dómi. Eftir augnablik hélt hún áfram og sagði: „Og Ed-
ward líka!“ eins og hún yrði undrandi yfir að sjá bróður
sinn í félagsskap látnu systranna, en hann var staddur
austur á Indlandi. Meira sagði hún ekki og andaðist ör-
stuttu síðar. Nokkru síðar kom bréf frá Indlandi með þá
fregn, að Edward hefði farizt af slysi þar eystra. Hann
andaðist einni eða tveim vikum á undan systur sinni“.
Ég vil bæta því við, að stúlkan gat ekki haft nokkra
venjulega hugmynd um andlát bróður síns, því að þegar