Morgunn - 01.12.1939, Blaðsíða 69

MORGUNN
195
ari“. Honum til skelfingar heyrði hann röddina aftur og
enn á ný nokkrum dögum síðar. Mörgum mánuðum síðar
heyrði hann verkbræður sína nefna „spiritisma“, sem hann
hafði aldrei heyrt getið um áður, og nokkru síðar mynd-
aði hann „hring“ með nokkrum félögum sínum. Þegar í
annað sinn, er þeir komu saman, reisti borðið sig og hall-
aðist að honum; hann fékk eins og titring í hægri hönd-
ina og honum fannst hann þurfa að skrifa eitthvað. „Við
erum hamingjusamir í dag“ — skrifaðist — „að hafa náð
sambandi við ykkur. Raddirnar, sem þú hefir heyrt eru
veruleiki. Einn góðan veðurdag verður þú málari. Gefðu
nákvæman gaum heilræðum okkar og þá mun allt rætast,
sem við segjum þér... .“. Á næstu fundunum lauk Lesage
jafnan við eina teikningu, og litaði hana með „litstiftum“.
Það endaði með því að hönd hans hætti að teikna, en skrif-
aði nú þá orðsending, að nú ætti hann að fara að mála;
verk hans skyldu vera lögð fyrir vísindamenn; hann ætti
í öllu að vera hlýðinn, ekki leitast við að skilja, en hendi
hans mundi verða stjórnað o. s. frv. Honum var sagt að
kaupa það, sem með þyrfti, hjá M. Poriche í Lillers; nöfn-
in á litunum voru honum sögð (hann hafði sennilega aldrei
séð málaratúbu) og númerin á penslunum. Að nokkru leyti
ósjálfrátt og í vandræðum, vegna spurninga kaupmanns-
ins, keypti hann allt þetta. Eftir að hann hafði gert til-
raunir á fjórum pappírsblöðum skipaði „höndin“ honum
að útvega sér málaraléreft, 3x3 metra að stærð! og að
skera það ekki í sundur. „Allt skal ganga. Fylgdu leiðbein-
ingum okkar. Byrjaðu!“ Á hverju kveldi, þegar hann kom
þreyttur heim frá vinnunni, tók hann til starfa. Þreytan
hvarf strax af honum, og brátt var verkið fullkomnað,
eiginlega án hans tilverknaðar og án þess að hann legði
nokkuð til þess frá sjálfum sér. Hann byrjaði blátt áfram
í efra horninu til hægri!
Frá listrænu sjónarmiði nær Lesage hæst í þessari
fyrstu mynd sinni; — hún er samsett af mörgum smá-
myndum, líkt og í austurlenzkum stíl og máluð af ó-
13*