Morgunn - 01.12.1939, Side 79

MORGUNN
205
þú ert oft með systur þinni, Alice, og konunni þinni, og
þú og ég höfum talað saman, þótt þú munir það ekki“.
Enn fremur spurði ég prófessorinn: „Virðist ég vera
eðlilegur og eins og ég á að mér, er þú hittir mig á yðar
sviði?“ Því svaraði hann: „Víst mundi ég vita, að þú ert
sofandi og ekki dáinn. Það mundi sjást á því, að eter-lík-
ami þinn mundi vera hjúpaður útfrymi, sem hann hefði
dregið frá efnislíkamanum. Það mundi vera svipað og að
hjúpa hann einhverju, sem líktist vængjum á skordýri, en
hylja þó allan eter-líkamann eins og slæða“„
Það sem kemur fyrir sálfarana hefir vakið talsvert mikla
athygli á síðustu tímum og er oft mjög mikið sannana-
eðlis, fullnægir algjörlega viðtakandanum, sem sönnun
fyrir því, að andlegi líkaminn er óháður efnislíkamanum.
En það er þó eftirtektarvert við frásagnir sálfaranna, sem
þetta reyna, að ferðir þeirra utan við líkamann, virðast
næstum ávallt fara fram á líkamlega sviðinu. Frá þessu
eru sjálfsagt undantekningar, en af frásögnum, sem um
þetta hafa verið birtar, kemur í ljós, að þær eru tiltölu-
lega fáar. Sálfarinn er ekki líkt og Páll postuli uppnuminn
í sjöunda himin. Hann notar blátt áfram aðferð, sem flest-
ir mundu kalla alveg nýja, til að hreyfast milli staða á
jörðinni.
Heimsóknir til hærri sviða virðast mundu hafa meiri
hættu í för með sér, nema í fylgd með sálfaranum væri
andaleiðtogi, sem getur leiðbeint honum, hve langt honum
sé óhætt að f jarlægjast holdlega líkamann og hvenær hann
þarf að snúa aftur.
Það mun þykja frumleg kenning, að einn aðaltilgangur
með svefninum sé, að venja oss fyrirfram við lífið á öðru
sviði. I líka átt fer mikilsvert atriði, sem herra Sylvan
Muldoon1) bendir á og segir: „Þér munduð aldrei fá hress-
andi þrótt fyrir taugarnar, ef astrallíkaminn væri án af-
láts samstæður efnislíkamanum og félli saman við hann“.
J) Frægur sáfari, hefur ritað bækur um það efui.