Morgunn - 01.12.1939, Síða 47

MORGUNN
173
á það, að nú er ekki lengur þörf á því, að fara nítján aldir
aftur í tímann til þess að verða hluttakendur í þekkingu
hinna fyrstu lærisveina Krists á ódauðleika sálarinnar.
Sams konar atburðir og þeir, sem guðspjöllin og sum bréf
Páls postula herma frá, gerast í dag. Fjöldi núlifandi
manna hefir, eftir langvinnar og mjög ítarlegar rann-
sóknir á svonefndum dularfullum fyrirbrigðum, öðlazt
sömu vissu fyrir framhaldslífinu og frumsöfnuður kristn-
innar. Margar ágætar bækur hafa verið skrifaðar um
þessar merkilegu rannsóknir og árangur þeirra — sumar
af mönnum, sem hafa getið sér afreksorð sem vísinda-
menn. — Ég vil ráðleggja þeim yðar, sem eru vantrúuð á
vitnisburðinn, sem er að finna í Nýjatestamentinu, um
upprisu Krists, að lesa einhverja af þessum bókum.
Og ég vil enn fremur ráðleggja þeim yðar, sem eru enn
þá að einhverju leyti ánetjuð lífsskoðun efnishyggjunnar,
að kynna yður þær kenningar, sem eru ríkjandi hjá vís-
indamönnum vorra tíma, um eðli hins sýnilega heims.
Samkvæmt þeim kenningum er efnið raunverulega ekki til,
nema sem eins konar skynvilla hinna jarðnesku skynfæra
vorra. Allir þessir hlutir, sem vér sjáum og finnum um-
hverfis oss, jafnt dauðir sem lifandi, eru samsettir af
ótölulegum grúa ósýnilegra krafteinda, sem snúast óðfluga
hver um aðra eftir brautum, sem samsvara á vissan hátt
brautum himinhnattanna. Þessi heimur, sem vér skynjum,
ev því raunverulega ekki heimur efnisins, heldur heimur
orkunnar — og vísindamennirnir bæta við: Hann virðist
ekki vera heimur blindra afla. Öll þessi hreyfing í veröld
hinnar ósýnilegu smæðar hefir með sér þau einkenni, að
hún lúti vitrænni stjórn.
Nú hefir því verið slegið föstu, sem vísindalegri stað-
reynd, að orka, sem er eitt sinn til, geti aldrei orðið að
engu. Heilbrigð dómgreind segir oss, að þetta lögmál hljóti
að gilda um sálarorkuna, ekki síður en um aðrar tegundir
orku. Hversu fráleit væri ekki sú hugsun, að sá undursam-
legasti kraftur, sem vér þekkjum — kraftur mannssál-