Morgunn - 01.12.1939, Blaðsíða 90
216
MORGUNN
í ófrið. En svo hefir þó farið, að styrjöld hefir hafizt, þótt
enn sé hún ekki orðin að heims- eða Norðurálfu-styrjöld,
og er þá England, sem vita mátti, einn aðili í henni.
Þetta hafa verið vonbrigði fyrir sálarrannsóknamenn,
sem vonuðust eftir, að þetta mundi eftir ganga eins og áð-
ur, þó að þeir viti, eins og stjórnendurnir oft segja sjálfir,
að þeir geti og viti ekki allt og þeim geti þess vegna skjátl-
azt, og sterkur vilji mannsins geti snúið á annan veg því,
sem þeim virtist mundu hljóta að koma fram. Og sterkur
vilji einhvers manns er það sjálfsagt, sem valdið hefir því,
að friður gat ekki haldizt.
Um þetta hefir Horace Leaf ritað í vikublaðið Light
grein þá, sem hér fer á eftir.
Hann er einn af nafnkenndustu sálarrannsóknamönn-
um Englands og hefir ferðazt víða um heim til að útbreiða
málið, halda fyrirlestra og miðilsfundi, því að hann er
sjálfur ágætur miðill og hefir tekið að sér tilraunaflokka,
til þess að æfa og þroska miðilsefni. Það var fastákveðið
að hann kæmi hingað til Islands í haust, ætlaði frá London
11. sept. til að halda hér fyrirlestra og fundi, en þá var
ófriðurinn skollinn á, svo að hann varð að hætta við þessa
fyrirætlan sína:
Greinin hljóðar svo:
Spádómar, styrjöldin og hvatning.
Fjöldamargir spíritistar hafa orðið fyrir vonbrigðum
af því að spádómarnir um, að ekki mundi verða nein styrj-
öld, hafa ekki reynzt réttir. En þó verður samt að muna það,
að ekki hafa allir stjórnendur sagt, að engin styrjöld mundi
verða. Til dæmis staðhæfði einn stjórnandinn í einum af
æfingaflokkum mínum, að það mundi verða ógurlegur
ófriður, og endurtók hvað eftir annað, að „eldur mundi
falla af himnum og skipum verða sökkt í sjávardjúp".
Ég tók eftir því, að aðrir á fundinum vildu andæfa þessu.
Þeir ekki að eins trúðu þessu ekki, heldur létu beinlínis í
ljósi andúð á stjómandanum. Þeim var hugsunin um ófrið