Morgunn - 01.12.1950, Blaðsíða 14

92 MORGUNN
yndislegu næturferð, sem mig vantar tilfinnanlega orð til
að lýsa.
Konu minni og dóttur sagði ég óðara um morguninn
þennan draum, og skrifaði hann síðan fáum klukkustund-
um siðar.
Húsavík, 3. janúar 1938.
GuÖmundur Stefánsson.
Tvær frásagnir.
1. Hvítklædda konan.
Naumast get ég sagt, að annað hafi borið fyrir mig
greinilegt af dulrænum efnum en það tvennt, sem nú
skal segja frá.
Fyrir tveim árum var það eina nótt, að við höfðum
bæði vaknað hjónin við mjög raunalegan atburð. Við
vöktum bæði lengi. Þungar hugsanir sóttu að okkur, hugs-
anir, sem gömlum verður oft erfitt að glíma við. Eftir
lemga vöku snýr konan sér við í rúminu að mér og sofn-
aði, en ég lá á bakinu glaðvakandi. Þetta var að vetrar-
lagi, en allbjart var í herberginu frá götuljósinu, sem
skein inn um gluggann á svefnherbergi okkar. Ég greip
til þess ráðs, sem bezt hefur dugað mér, og bað, svo
innilega sem ég gat, Guð að vernda okkur. Bænin færði
mér frið og hugsanimar þungu hörfuðu frá, en glaðvak-
andi lá ég á bakinu og horfði upp fyrir mig.
Þá sá ég skyndilega óvænta sýn. Yfir konu minni sá
ég greinilega svífa alhvíta veru, sem nam drykklanga
stund staðar beint yfir henni. Ekki var svo bjart, að ég
gæti greint andlitsdrætti, en vaxtarlag hennar sá ég greini-
lega, að svo miklu leyti sem hvítur hjúpur hennar leyfði.