Morgunn - 01.12.1950, Qupperneq 20

98
MORGUNN
þessar sannanir komu hjá. Það var 18 ára gömul stúlka,
sem hafði allt frá því að hún mundi fyrst eftir sér, séð
og heyrt ýmislegt, sem aðrir urðu ekki varir við. Hún
hafði átt því láni að fagna, að vera ekki misskilin af
nánasta fólki sínu, sem skildi hverskonar hæfileikum hún
var gædd, og datt því ekki í hug að rengja hana, er hún
sagði frá því, sem fyrir hana bar. Margt af því, sem hún
varð vör við, allt frá barnæsku, er merkilegt, en að þessu
sinni ætla ég ekki að minnast á neitt af því.
Ég ætla aðeins að segja frá einum fundi, sem haldinn
var haustið 1929, og ennfremur lítillega frá tveim eða
þrem öðrum fundum, sem haldnir voru um sumarið og
veturinn eftir.
Sá fundur, sem ég ætla einkum að gera að umtalsefni
í kvöld, var, að því er sannanirnar snertir, merkastur,
að því leyti, að ekkert okkar, sem á fundinum voru, hafði
hugmynd um, hverjum þau skilaboð, sem komu þetta
kvöld, voru ætluð, og ekki vissum við heldur hver það
var, sem stjómaði miðlinum og skilaboðin komu frá, að
því undanteknu, að miðillinn sá, að það var stúlka, og
heyrði nafnið „Sigga“. Ekki vissi miðillinn þó við hvern
það nafn ætti, en við skildum það þannig, að stúlkan væri
kölluð þessu nafni.
Meira að segja, þegar allt var um garð gengið, höfðum
við enn ekki fengið fullnægjandi vitneskju um viðtak-
anda skilaboðanna, til þess að geta komið þeim til skila,
nema með því að leita frekari upplýsinga um nöfn og
heimilisfang hlutaðeigandi, annarsstaðar.
Það skal þá fyrst sagt, að ég hafði haldið fundi viku-
lega undanfarna tvo vetur með þessum miðli, þó ekki
beint til þess að þroska miðilshæfileikann, því að þess
þurfti varla með, svo öruggur var hann, heldur miklu
fremur til þess að beina þeim krafti, sem þama var fyr-
ir hendi, að ákveðnu verkefni á ákveðnum tíma, þannig,
að miðillinn væri laus við óþægileg áhrif á öðram tímum.
En eins og allir vita, sem til þekkja, þá getur miðilshæfi-