Morgunn - 01.12.1950, Qupperneq 37

MORGUNN
115
augljóst var að bréfritarinn væri, þó að við vissum ekki
nieira um hana, væri að tala um, að það þyrfti að reyna
að skemmta systur sinni, af því að hún væri svo ,,naíf“
(eða „einföld" eins og það þýðir), og þó var öllu verra
að átta sig á næsta orði, sem á eftir fór, „ætinu“, það
var þaðan af óskiljanlegra. En þegar betur var að gáð,
°g við fórum að lesa úr þessu, kom í ljós, að allt var
rétt skrifað og þarna átti að standa „af því að hún er
svona í fætinum“.
Eftir að þetta fyrsta bréf var skrifað, liðu nokkurir
niánuðir, án þess að nokkuð kæmi frá Sigrúnu. Föstu-
dagskvöldið 13. júní 1930 kom hún til okkar og bað um
að mega skrifa. Nú var auðvitað ekki lengur um það
að ræða, að við vissum ekki, hver væri að skrifa, því að
um leið og hún kemur, segir miðillinn strax: „Þarna kem-
Ur þá Sigga í Bæ“ eins og við vorum farin að kalla hana.
En allt það, sem minnzt var á í því bréfi, sem nú var skrif-
að, var bæði miðlinum og mér ókunnugt um, enda höfð-
um við ekkert samband haft við fólkið í Gaulverjabæ,
annað en bréf það, sem kom þaðan í nóvember veturinn
áður og ég las áðan. Að því leyti væri margt af þvi, sem
skrifað er í þessu bréfi, sannanaeðlis, ef það reyndist
rétt. (Ég vil geta þess, að á þessum fundi og síðari fund-
úm, vorum við aðeins tvö, miðillinn og ég.)
Við notuðum fyrst stafaborðið, eins og um haustið, en
það gekk nokkuð seint, svo að eftir stutta stund tók mið-
dlinn blýant og skrifaði úr því með honum beint. Þetta
bréf var þannig:
„Komið þið blessuð og sæl“, skrifar Sigrún.
„Komdu nú sæl og blessuð, og vertu velkomin", segj-
um við.
„Hjartans þakkir fyrir síðast“ skrifar Sigrún.
„Sömuleiðis", segjum við. „Þú ætlar að skrifa eitthvað
núna?“
„Já, má ég þá byrja?“, og segjum við henni að gera
svo vel. Svo byrjar hún bréfið: