Morgunn - 01.12.1950, Page 54

132
MORGUNN
fyrirbrigði geti komið fram án þess að nokkurir ójarð-
neskir andar séu þar að verki?
„Já, það held ég. Stundum eru þarna andar að verki og
stundum ekki. Og til eru sálrænar ráðgátur, sem enn eru
ekki leystar, en geta orðið oss að miklu gagni, t. d. á
sviði tækninnar. Við skulum taka til dæmis reimleikana
á Eng-búgarðinum fyrir h. u. b. 20 árum. Ég átti einu
sinni tal við búgarðseigandann um fyrirbrigðin, sem gerð-
ust þar.
Þar voru alls engir reimleikar á ferðinni og engir and-
ar að verki. Á búgarðinum unnu tvær stúlkur. önnur
var með alvarlega bólgu í heilanum, hin var stálhraust.
Þegar þessar stúlkur voru hæfilega nálægar hvor annarri,
gerðust fyrirbrigðin. Væru þær annaðtveggja of langt frá
eða of nærri hvor annarri, gerðist ekkert. Dag nokkurn
var önnur stúlkan að brjóta saman þvott og vegna þess
að nokkur stykkin í þvottinum voru mjög stór, kallaði
hún á hina stúlkuna sér til hjálpar til að leggja þau niður
í kistuna, en óðara og stúlkurnar voru komnar hæfilega
nálægt hvor annarri, tóku línstykkin að þeytast upp úr
kistunni, þau flugu eins og fuglar upp í loft. Þær fóru
saman út í eldiviöarbyrgið til þess að sækja mó, en mó-
kögglarnir hentust til og frá og þutu í kring um þær.
Áreiðanlega stjórnuðu engir andar þessum fyrirbrigð-
um, en það er hneyksli, að vísindin skyldu ekki rannsaka
þau. Hér sýnist greinilega hafa verið um að ræða ein-
hverskonar efnisleg straumrof í andrúmsloftinu, þegar
samband varð milli hins sjúka og hins stálhrausta heila,
einhverskonar sprengiorku, sem hefði getað leitt til upp-
götvana á sviði eðlisfræðilegrar tækni.“
Hafið þér náð sambandi við látna menn á miðilsfund-
um?
„Með höggum í borð náði ég einu sinni einkennilegu
sambandi, en annars hef ég aldrei haft slíkt samband
persónulega.
Við vorum þá 10—12, sem sátum saman í hring um