Morgunn - 01.12.1950, Qupperneq 59

MORGUNN
137
ljóst, að þetta var minn eigin líkami. Ég gat ekki fylli-
lega gert grein fyrir þeirri tilfinningakennd, sem flæddi
um huga minn að þessu sinni, er ég horfði á jarðneskan
líkama minn í þessu ástandi, algerlega lífvana að því er
virtist. En þrátt fyrir þetta stóð ég þarna sjálfur utan
við hann, starfsemi vitundarlífsins virtist ekki hafa beðið
hinn minnsta hnekki, heldur þvert á móti, en samtímis
greindi ég vitaða tilvist mína í öðrum líkama, sem hið
jarðneska efni virtist ekki veita hina minnstu mótstöðu.
Ég get hugsað mér, að tvær mínútur eða svo hafi liðið,
meðan ég var að horfa á jarðlífslíkama minn og virða
hann fyrir mér. Þá datt mér í hug að reyna að ná tökum
á honum, og því nær samstundis hætti ég að greina, að
þeir félagamir hefðu skilið hvor við annan um hverfula
stund. En næst vaknaði ég til meðvitundar við það, að
ég var að reyna að hreyfa mig í rúminu. Eftir alllanga
stund að því er mér virtist, fannst mér ég geta farið að
hreyfa mig í rúminu og að vörmu spori var ég kominn
á fætur, klæddi mig og neytti morgunverðar. Ég þykist
vita, að einhverjir, sem kunna að lesa frásögn mína af
þessu, muni fljótlega segja sem svo að lestrinum loknum:
En hvað þetta hefur verið skýr draumur.
Já, mér er fyllilega ljóst, að margir munu telja full-
víst, að frásögn mín af þessu sé ekkert annað en heila-
spuni ofþanins ímyndunarafls eða þá „hann hafi bara
dreymt þetta“, en um hvorugt er að ræða. Fyrir hvaða
dómstóli sem væri mundi ég ekki breyta einu einasta
atriði í frásögn minni, því aö ég veit, að þessa umgetnu
stund var ég raunverulega staddur utan við jarðneskan
líkama minn, að ég naut lífsins í hinum nýja líkama mín-
um með dásamlegri hætti en mér hafði nokkuru sinni
til hugar komið að gæti átt sér stað.“
1 tímaritinu „Revue Métapshycique“ 1930, bls. 191, birti
próf Richet tvær frásagnir, sem honum voru sendar af
H. L. Hymans í júnímánuði 1928.