Morgunn - 01.12.1950, Qupperneq 73

MORGUNN
151
inga vorra ættu dulvitundarskynhæfileikar miðlanna að
vera gæddir orku til þess að kafa inn í vitundir fjær-
staddra manna, í þeim tilgangi að afla sér nauðsynlegr-
ar vitneskju og þekkingar, til þess að geta með góðum
árangri blekkt fundargesti og villt þeim sjónir. Þeir virð-
ast því fræðilega vilja tileinka þeim greinimátt til þess
að ná í vitneskju og þekkingaratriði, sem næstum því
aldrei snerta persónuleik þess, sem um er að ræða, held-
ur einhvern þriðja mann, sem hann kann að hafa þekkt
fyrir löngu, en það er þetta fyrst og fremst, sem gerir
þessa tilgátuskýringu ekki aðeins ótrausta, heldur einnig
að firrum blandinni fjarstæðu. Þessi fjarstæðukennda
víkkun á hugsanaflutnins-hæfileikanum er að engu haf-
andi. Hugsanaflutningur milli fjarstaddra manna er sönn-
uð staðreynd, en aðeins innan miklu þrengri takmarka
en skoðanaandstæðingar vorir vilja viðurkenna og vekur
athygli á sér undir allt öðrum skilyrðum en þeir vilja
gera ráð fyrir, en þetta gerir tilgátustaðhæfingar þeirra
með öllu ónýtar, og ég vil endurtaka það og leggja áherslu
á að þær rýra ekki að neinu leyti þegar greindar niður-
stöðuályktanir vorar. Það liggur í augum uppi, að dulvit-
und miðilsins er ekki unnt að ná í þau þekkingaratriði,
sem nauðsynleg væru, vegna þess að þau skilyrði, sem
sálrænt samband er háð, koma ekki til greina.
Það leiðir því af sjálfu sér, að oss ætti nú þegar að
vera heimilt að boða þær mikilvægu fregnir, að vísinda-
ieg sönnun fyrir framhaldslifi mannsins hafi fengizt og
verið vísindalega staðfest, og ef þetta gildir um þau sér-
stöku og rammlega sönnuðu fyrirbrigði, þar sem framlið-
inn maður sannar persónuleik sinn, án þess að nokkur
viðstaddur hafi áður vitað deili á honum, þá er auðsætt
að efahyggju- og rengingamönnum nútímans er vita-þýð-
ingarlaust að neita gildi þeirra sannanaatriða af hálfu lát-
inna manna, sem hafa að geyma þekkingaratriði, er eng-
um viðstöddum eru kunn, en hljóta staðfestingu af ein-