Morgunn - 01.06.1962, Síða 61

MORGUNN
57
til þess — auk þess sem hún kann að vera iðulega sam-
vistum við það, meðan hún sefur.
Hugsið um þetta og segið mér svo, hvort yður finnst
ekki slík sannfæring dýpka lífsskoðun yðar, gera lífið
heilagra og jafnframt geta orðið uppspretta mikillar hugg-
unar.
Ég vil taka það fram, að því er haldið skýlaust fram,
að börnin haldi áfram að lifa í æðra heimi, þó að þau hafi
fæðzt andvana hér á jörð.
3.
Florence litla
Þótt áður hafi, fyrir nokkrum árum, verið í Morgni sagt
frá mæðgunum, Florence Marryat, sem var afar vinsæl
af skáldritum sínum á síðustu öld, og litlu dóttur hennar,
sem bar sama nafn, verður hér aftur sögð sú furðulega
saga, og raunar allmiklu fyllri en áður. Sagan er svo
fögur, að sjálfsagt er að taka hana með, þegar um sam-
band jarðneskra manna við framliðin börn er ritað. Auk
þess sýnir frásaga skáldkonunnar, á hve háu stigi miðils-
gáfan stóð á þeim tímum, hve frábærum gáfum hinir
miklu miðlar þeirra tíma voru gæddir. Menn vita ekki,
hvers vegna nú eru ekki uppi miðlar gæddir slíkum gáfum.
Vér vitum aðeins, að svo er ekki, hvernig sem á því kann
að standa.
Marryat , kapteinn í brezka sjóhernum og síðar einn
vinsælasti skáldsagnahöfundur sinna tíma, reit skáldsögur,
sem á fjölmörg tungumál voru þýddar, m. a. á íslenzku
Persival Keene og Jakob Ærlegur. Dóttir hans, Florence,
erfði gáfu föður síns að nokkru leyti, þótt hún næði ekki
sömu frægð og hann. Hún reit skáldsögur, sem um skeið
voru mikið lesnar, og hún reit ævisögu föður síns, merka.
L