Morgunn - 01.06.1962, Qupperneq 82

78
MORGUNN
sem búsett var í Chicago. Hún var rík, falleg og gáfuð,
gift ágætum og mikilsmetnum manni og átti fjórar ynd-
islegar, litlar telpur. Hún var á leiðinni til Parísar, til
þess að heimsækja gamla foreldra sína og sýna þeim telp-
urnar. Þess vegna voru þær allar með henni á skipinu.
Þegar áreksturinn varð, greip óstjórnleg skelfing alla
á hinu sökkvandi skipi. Björgunarbátunum var hleypt á
flot, en unga konan og dætur hennar komust ekki í nokk-
urn þeirra. Þegar skipið sökk, skoluðust þær allar fimm
í sjóinn. Móðirin sogaðist niður í djúpið, en henni skaut
upp á yfirborðið aftur. Telpurnar voru allar horfnar.
Hún skildi, að þær voru drukknaðar. Sjálf var hún ósynd
og henni var ljóst, að á næsta augnabliki myndi hún sjálf
sökkva aftur og að þá kæmi dauðinn. Síðasta augnablikið
hugsaði hún hvorki um eiginmann né börn, hún hóf hug
sinn til Guðs.
Örskömmu áður hafði hún séð hryllilega hluti. And-
spænis óhjákvæmilegum dauða hafði hið drukknandi fólk
misst alla sjálfsstjórn. Æðisgengin barátta hófst um
björgunarbátana, sem engan veginn gátu rúmað þessar
fimm hundruð manneskjur. Sterkustu karlmennirnir og
sterkustu konurnar brutust áfram með höggum og sparki.
Hinum veiku og vanmegnugu var vægðarlaust hrundið
frá, þeir voru troðnir fótum niður, sumum bókstaflega
kastað í sjóinn. Þetta hafði gerst á hinu sökkvandi skipi
og nú hélt sami óhugnanlegi leikurinn áfram í sjónum.
Drekkhlaðnir bátar skriðu fram hjá hinni drukknandi,
ungu konu. 1 þeim sátu menn með brugðnum knífum,
til þess að varna fólkinu, sem velktist í öldunum, að grípa
um borðstokkana til að kömast upp í bátana, sem þegar
voru hlaðnir. Æðisgengin hróp og bölbænir heyrðust
hvarvetna. Burt frá allri þessari andstyggilegu grimmd,
þessu hrottalega miskunnarleysi, þessari ömurlegu dauða-
skelfingu, hóf unga konan hug sinn og leitaði Guðs. Og
sál hennar hóf sig upp, eins og fangi ,sem hefir fengið
freisi. Hún fann, hve sál hennar fagnaði lausninni frá