Morgunn - 01.06.1962, Side 86

82
MORGUNN
leigu fallegt hús rétt við borgarmúrana. Frá þaksvölun-
um blasti við hinn fagri hringur hæða og fjalla, sem um-
lykur borgina. Starfið var frá byrjun aðallega fólgið í
því, að fara um þröngar götur hinnar helgu borgar,
til þess að leita uppi sjúka menn, seðja hungraða og taka
að sér foreldralaus börn. Þetta fólk lifði einföldu lífi,
sat saman að einu borði og átti saman innilegar guð-
ræknisstundir. Um boðun í orði þeirra grundvallarsann-
inda, sem hópurinn byggði líf sitt á, var naumast eða
ekki að ræða. En öllum, sem heimsótti það, var sagt frá
boðskapnum, sem önnu Spafford hafði verið fluttur,
meðan hún var dauðvona að velkjast í öldunum. Og þetta
fólk benti á, að líf þess væri vitnisburður um þennan
sannleika.
Við þetta skulum vér nema staðar stundarkorn. Er
ekki það athyglisvert, að þessi hópur, sem ætlaði að ryðja
veg einingu meðal manna, kaus þá leið, að láta líf sitt,
daglegu verkin, predika? Engrar einingar um trúarskoð-
anir var krafizt. Með lífi og starfi átti að skapa kristið
samlíf, og það er einmitt það, sem þetta kirkjuþing
stefnir að.
Þegar menn fóru að sjá þann frið, þá samheldni og
þá gleði, sem ríkti í þessu litla samfélagi, fór einn og
einn að koma og biðja um upptöku í hópinn, vegna þess
að þetta væri hinn rétti vegur. Þeir, sem gengu þarna í
samfélagið, voru Sýrlendingar frá hafnarbæjum Palest-
ínu, nokkrir kristnir Gyðingar og nokkrir menn aðkomn-
ir frá Evrópu og öðrum heimsálfum. En flestir nýliðanna
voru Austurlandamenn, um 40 talsins. Þetta var ekkert
fjölmenni, en þó er ástæða til að undrast fjölgunina, þeg-
ar þess er gætt, að krafizt var af nýliðunum, að þeir tækju
upp algerlega nýtt líf, flyttust í nýlenduna í Jerúsalem,
afsöluðu sér til hennar öllum eigum sínum og lifðu þar
ströngu og erfiðu lífi.