Morgunn


Morgunn - 01.06.1967, Side 25

Morgunn - 01.06.1967, Side 25
MORGUNN 19 legum rannsóknum á þessum sviðum, en lætur sér nægja að halda að mönnum röngum og úreltum erfikenningum, sem hugsandi menn eru löngu hættir að leggja nokkurn trúnað á. Dr. Wickland hefur, fyrir eigin reynslu og rannsóknir, gjörsamlega sannfærzt um það, að sál mannsins lifi af lík- amsdauðann, og að hún geti, þegar hagstæð skilyrði eru fyrir hendi, náð sambandi við þá, sem lifa hér á jörð. Og jafnframt hefur reynsla hans, og þeirra hjónanna, sannfært þau um það, að það sé beinlínis hættulegt fyrir menn að vanrækja að hugsa um þessi mál og gera sér ljósa grein fyrir þeim möguleika, sem þau hjónin raunar telja vera óyggj- andi staðreynd, að líf sé að loknu þessu. Að láta þetta með öllu undir höfuð leggjast, geti og hljóti að valda þeim óþæg- indum og vanlíðan, einkum fyrst eftir dauðann, og gera þeim margfalt erfiðara að átta sig á þeim umskiptum, sem orðin eru. Þessu til sönnunar tilfærir hann í bók sinni mörg dæmi. En ég verð að láta nægja hér að segja aðeins frá einu þeirra. Ég stytti frásögnina allmikið, án þess þó að raska að nokkru meginefni hennar. „Fyrir nokkrum árum áttum við hjónin góða vinkonu, F. W. að nafni. Hún bjó þá í New York og var gift manni, sem henni þótti mjög vænt um. Þau voru hamingjusöm og lifðu heilbrigðu og farsælu lífi. Að einu leyti var þó viðhorf þeirra mjög ólíkt. Frúin var áhugasöm um andleg mál og mjög hlynnt spritisma, en um hann gegndi allt öðru máli. Hann var efnishyggjumaður i húð og hár, taldi sig trúleys- ingja og kvaðst vera sannfærður um, að öllu væri lokið í dauðanum, og allar kenningar um framhaldslíf og samband við látna menn væri hégóminn einber. Um þetta viðhorf sitt ræddi hann stundum við konu sína og sagðist vera staðráð- inn í því að fyrirfara sér, ef hann missti hana, því þá væri hfið sér einskis virði framar. Og hann réði henni til að gera það sama, ef hann dæi á undan henni, og vildi jafnvel taka af henni loforð um að gera það. En hún færðist eindregið undan að gefa slíkt loforð. Nú ber svo við, að maður hennar veikist skyndilega og
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.