Morgunn


Morgunn - 01.06.1967, Page 25

Morgunn - 01.06.1967, Page 25
MORGUNN 19 legum rannsóknum á þessum sviðum, en lætur sér nægja að halda að mönnum röngum og úreltum erfikenningum, sem hugsandi menn eru löngu hættir að leggja nokkurn trúnað á. Dr. Wickland hefur, fyrir eigin reynslu og rannsóknir, gjörsamlega sannfærzt um það, að sál mannsins lifi af lík- amsdauðann, og að hún geti, þegar hagstæð skilyrði eru fyrir hendi, náð sambandi við þá, sem lifa hér á jörð. Og jafnframt hefur reynsla hans, og þeirra hjónanna, sannfært þau um það, að það sé beinlínis hættulegt fyrir menn að vanrækja að hugsa um þessi mál og gera sér ljósa grein fyrir þeim möguleika, sem þau hjónin raunar telja vera óyggj- andi staðreynd, að líf sé að loknu þessu. Að láta þetta með öllu undir höfuð leggjast, geti og hljóti að valda þeim óþæg- indum og vanlíðan, einkum fyrst eftir dauðann, og gera þeim margfalt erfiðara að átta sig á þeim umskiptum, sem orðin eru. Þessu til sönnunar tilfærir hann í bók sinni mörg dæmi. En ég verð að láta nægja hér að segja aðeins frá einu þeirra. Ég stytti frásögnina allmikið, án þess þó að raska að nokkru meginefni hennar. „Fyrir nokkrum árum áttum við hjónin góða vinkonu, F. W. að nafni. Hún bjó þá í New York og var gift manni, sem henni þótti mjög vænt um. Þau voru hamingjusöm og lifðu heilbrigðu og farsælu lífi. Að einu leyti var þó viðhorf þeirra mjög ólíkt. Frúin var áhugasöm um andleg mál og mjög hlynnt spritisma, en um hann gegndi allt öðru máli. Hann var efnishyggjumaður i húð og hár, taldi sig trúleys- ingja og kvaðst vera sannfærður um, að öllu væri lokið í dauðanum, og allar kenningar um framhaldslíf og samband við látna menn væri hégóminn einber. Um þetta viðhorf sitt ræddi hann stundum við konu sína og sagðist vera staðráð- inn í því að fyrirfara sér, ef hann missti hana, því þá væri hfið sér einskis virði framar. Og hann réði henni til að gera það sama, ef hann dæi á undan henni, og vildi jafnvel taka af henni loforð um að gera það. En hún færðist eindregið undan að gefa slíkt loforð. Nú ber svo við, að maður hennar veikist skyndilega og
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120

x

Morgunn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.